Review Sony HX400

Stel dat je een camera hebt, met een objectief dat van groothoek tot super-tele reikt. Stel dat je daar zowel groothoekfoto's van landschappen mee kunt fotograferen, alsmede dieren van dichtbij. Stel dat de camera makkelijk mee te nemen is, klein, compact, licht en vooral betaalbaar. Zou dat niet ideaal zijn?

Die camera bestaat: de Sony DSC-HX400v. Een zogenaamde bridge camera , de middenweg tussen een grote spiegelreflex en een kleine compact camera , voorzien van een superzoom objectief dat - omgerekend naar fullframe - van 24mm tot 1200mm reikt. En dat alles in een behuizing die kleiner is dan een gemiddelde spiegelreflex camera. Fantastisch, toch?

De Sony DSC-HX400v bridge camera, met een 24 tot 1200mm zoom objectief (omgerekend naar fullframe)

Van cameraland kreeg ik een tijd lang de beschikking over de Sony DSC-HX400v, om eens te kijken of dit een waardig alternatief is voor een grote zware spiegelreflex camera met een vergelijkbaar objectief. Dat vergelijk is natuurlijk niet helemaal eerlijk, maar men dient zich te realiseren dat er een hele grote groep foto liefhebbers bestaat die misschien niet willen rondlopen met vele kilo's aan foto apparatuur, of - en dat is waarschijnlijker - niet het geld ter beschikking hebben, of willen hebben om (semi-) professionele apparatuur te kopen. Ik wil het nog een stapje doorvoeren door te beweren dat voor een hele grote groep liefhebbers het niet nodig is om vele duizenden euro's uit te geven voor een foto die niet verder komt dan sociale media en misschien een leuk fotoalbum. Misschien is een camera als de DSC-HX400v voor die mensen een perfect alternatief, voor een bedrag dat twintig keer lager kan zijn dan wat de professionele fotograaf uitgeeft.

De DSC-HX400v vergeleken met een spiegelreflex met bijbehorende objectieven om ongeveer hetzelfde bereik in brandpunten te verkrijgen.

De DSC-HX400v van dichtbij

Superzoom

Een zoomobjectief is ideaal. Je hebt een heel scala aan brandpunten in één objectief ter beschikking. Dit is niet alleen gemakkelijk en snel, het voorkomt het meenemen van een groot aantal losse objectieven met een vast brandpunt. Populaire objectieven zijn de 24-70mm en de 70-200mm, maar er zijn er nog veel meer. Vaak hebben deze objectieven een zoomfactor van drie of vier, wat betekent dat het brandpunt 3x of 4x zo lang kan worden. Maar er zijn ook superzoom objectieven zoals een 18-200 of 18-300. Deze hebben een zoomfactor van 10x of 15x, wat natuurlijk een heel groot bereik is. Zet je zo'n 18-300mm objectief dan ook nog op een 1,5 cropcamera, dan fotografeer je met een 27- 450mm brandpunt, omgerekend naar de fullframe standaard. Dit zijn brandpunten waarbij je zowel landschappen kunt fotograferen, alsmede dieren. Dit zijn objectieven die - eenmaal gemonteerd - er in principe niet meer vanaf hoeven.

Camera uitgeschakeld (links), en ingeschakeld met 24mm brandpunt (midden) en 1200mm brandpunt (rechts).

De Sony DSC-HX400v gaat nog een stapje verder. Met zijn 4,3-215mm zoomobjectief heeft deze kleine compacte camera een zoombereik van maar liefst 50x. Dankzij een kleine sensor met een cropfactor van 5 is het bereik van dit zoomobjectief vergelijkbaar met 24-1200mm op een fullframe camera. De DSC-HX400v heeft ook nog de mogelijkheid om digitaal verder in te zoomen tot maar liefst 2400mm brandpunt. Maar ja, dat kun je later op de computer natuurlijk ook doen. Ten minste, als je de software daarvoor hebt. Maar daarover later iets meer.

Kikkertjes fotograferen. Vier foto's, van exact hetzelfde punt gefotografeerd, laat zien wat de waarde van een superzoom kan zijn. (brandpunten zijn omgerekend naar fullframe, net zoals weergegeven op het objectief van de camera.

Sony heeft ervoor gekozen om de brandpunten op het objectief te vermelden. Daar is expliciet bij vermeld dat het hier om de “35mm equiv.” gaat, ofwel; omgerekend naar fullframe. Het werkelijke fysieke brandpunt, van 4,3mm tot 215mm, doet er feitelijk niet toe. Je moet immers rekening houden met de cropfactor van de camera.

Beeldstabilisatie

Er is een regel. Die regel dicteert wat de minimale sluitertijd moet zijn om een scherpe foto te kunnen maken, waarbij de trillingen en bewegingen van het fotograaf niet zichtbaar worden in de vorm van bewegingsonscherpte. Die regel is dat de sluitertijd minimaal 1 gedeeld door de brandpuntsafstand moet zijn, waarbij die brandpuntsafstand gecorrigeerd moet worden met de cropfactor.

Dit betekent dat bij het maximaal inzoomen met de DSC-HX400v er een sluitertijd nodig is van 1/1200 sec om nog een scherpe foto te krijgen, iets waar je niet bij stil staat wanneer je gaat inzoomen. Daarom heeft de camera beeldstabilisatie ingebouwd, wat Sony Steadyshot heeft genoemd, die bewegingen en trillingen tegengaat. Dit is ook nodig, want je merkt wanneer je zo ver inzoomt dat een geringe beweging al een enorm effect heeft. Dat effect is zo sterk dat je het onderwerp uit beeld verdwijnt waardoor je het letterlijk kwijt kunt raken. Hoewel het niet vermeld staat hoe effectief deze Steadyshot is, lukte het me om met sluitertijden van 1/50 seconde scherpe foto's te maken bij 1200mm, wat ruwweg neerkomt op 4 tot 5 stops stabilisatie.

Een zoeker

De camera heeft geen optische zoeker, maar is voorzien van een elektronische variant. Dit is een echte vereiste om de camera goed stabiel te houden bij ver inzoomen. Gebruik je het LCD scherm dan zal je merken dat het moeilijker wordt om je onderwerp in beeld te houden of om te richten. De zoeker heeft iets meer dan tweehonderdduizend pixels, maar is wel heel klein. Ondanks dat bevat de zoeker alle benodigde informatie die nodig zou kunnen zijn bij het fotograferen, en meer.

Een hele kleine zoeker met een oogsensor die schakelt tussen zoeker en LCD scherm. Er ontbreekt een rubberen oculairdop.

Een oogsensor maakt het mogelijk om automatisch te schakelen tussen LCD scherm en zoeker. Met een knop bovenop de camera kun je het LCD scherm uitzetten. Dit is echter tijdelijk want zo gauw je door de zoeker kijkt, wordt het LCD scherm weer actief als de oogsensor merkt dat je de camera niet meer tegen je oog houdt. Voor brildragers is het opletten, want de zoeker heeft geen rubberen oogschelp. Het harde plastic zou krassen op het glas van je bril kunnen achterlaten.

Het LCD scherm

Het LCD scherm heeft een resolutie van bijna een miljoen pixels en is 3 inch (7,5cm) groot. Het laat dezelfde informatie zien als in de zoeker. Via de DISP toets is het mogelijk om een aantal verschillende configuraties aan informatie zichtbaar te maken. Door de verschillende mogelijkheden te bladeren kun je op het scherm nagenoeg elke instelling zichtbaar maken.

De bewegingen van het LCD scherm met onder midden en rechts de maximale kantelmogelijkheden.

Het scherm is te kantelen, zij het beperkt. Het kantelt tot 90° omhoog om makkelijk vanuit een laag standpunt te kunnen fotograferen, en tot ongeveer 45° omlaag voor wanneer je de camera hoog boven je hoofd houdt. Het scharnier is eenvoudig maar robuust uitgevoerd. Er is geen mogelijkheid om het scherm naar voren te klappen of te draaien, waardoor de DSC-HX400v geen camera is voor selfies.

Bediening

De camera is voorzien van een groot en duidelijk instelwiel waarop de verschillende belichtingen ingesteld kunnen worden. Daaronder inbegrepen zijn twee custom instellingen en een panorama optie. Het instelwiel kan niet vergrendeld worden waardoor het verdraaien bij het in- en uit de tas halen makkelijk kan gebeuren. Zo zou het kunnen gebeuren dat de camera plotseling en ongemerkt op manual staat waardoor de belichting niet meer klopt.

Het instelwiel, zonder vergrendelmogelijkheid, waarop de belangrijkste instelmogelijkheden van de camera beschikbaar zijn.

Het zoomen kan via de hendel die rond de ontspanknop zit. Maar de DSC-HX400v kan ook zoomen via de zoomring op het objectief. Dit moet wel via de schakelaar op het objectief ingesteld worden. Die schakelaar geeft ook de mogelijkheid om de ring aan scherpstelling toe te wijzen, om zo handmatig scherp te kunnen stellen. Doe je dit, dan zoomt het beeld in de zoeker even in om zo perfect scherp te kunnen stellen. Een afstandschaal in de zoeker is daarbij erg handig. Wil je toch autofocus gebruiken, maar zelf beslissen welk AF punt je gaat gebruiken, dan bestaat de mogelijkheid om enkel punt-AF te kiezen. Het geeft de mogelijkheid om handmatig een van de vele AF punten te selecteren, die nagenoeg tot aan de rand van het beeld lopen.

De achterzijde is voorzien van een instelwieltje dat met de duim bediend wordt. Je kunt deze gebruiken voor diafragma, sluitertijd, ISO, belichtingscorrectie en andere opties welke afhankelijk zijn van de belichtingsinstelling, of die geactiveerd worden met een van de knoppen op de camera.

Achter op de camera, naast het LCD scherm is de bekende vierwegknop met enkele basisopties aanwezig. Hiermee kun je belangrijkste opties snel vinden en instellen.

De achterzijde heeft een redelijk traditionele layout. Er is gelukkig geen overdaad aan knoppen waardoor het redelijk makkelijk en intuïtief is.

Opvallend is de knop met het vraagteken. Druk je die in, dan verschijnt er een handleiding op het scherm waarin veel tips over welke instellingen je op de camera moet gebruiken voor verschillende onderwerpen. Er is voor elk onderwerp een aparte lijst met tips en handleidingen waardoor de beginnende fotograaf op nagenoeg elke basisvraag een antwoord kan vinden.

Wanneer je aan het instelwiel bovenop de camera draait, dan verschijnt achterop het LCD scherm een kleurrijke hulppagina waarin de fotograaf vertelt wordt waar de instelling voor gebruikt kan worden. Maar dat niet alleen, het menu kan zo ingesteld worden dat er duidelijk buttons verschijnen om de diverse instelmogelijkheden in één oogopslag te vinden. Sony heeft voor deze camera duidelijk de beginnende fotograaf in gedachten gehad. Het menu kan zelfs uitgebreid worden met diverse Apps die te downloaden zijn. Daarvoor moet de camera wel op internet kunnen, en die optie is natuurlijk ingebouwd.

Speels en vriendelijk; bediening is visueel ingericht. Er bestaat bovendien de mogelijkheid tot het downloaden en installeren van Apps.

Behalve WiFi en One Touch NFC heeft de DSC-HX400v ook GPS ingebouwd, om zo locatiegegevens direct aan de foto te koppelen.

En nog verder...

De DSC-HX400v bevat een kleine ingebouwde flitser, voor wanneer je even wat meer licht wilt hebben. De flitser heeft natuurlijk een beperkt nut en is voornamelijk bruikbaar bij het korte eind van je zoombereik. Wil je meer bereik, dan bestaat de mogelijkheid om een losse flitser op de camera te zetten.

Een ingebouwde flitser, Zeiss objectief met instelring, USB en HDMI aansluiting, en een gecombineerd geheugenkaart/batterij compartiment.

De aansluitmogelijkheden op de camera zijn beperkt. Er is een mini-HDMI en een USB aansluiting aanwezig. Een microfoonaansluiting ontbreekt (voor de film-liefhebbers), dus je bent aangewezen op de ingebouwde microfoon. Een draadontspanner kan er ook niet op aangesloten worden. Maar er bestaat altijd de mogelijkheid om de camera via een smartphone aan te sturen.

De camera schrijft zijn beelden op een SD kaart of Memorystick. De batterij, die achter hetzelfde dekseltje aan de onderzijde van de camera gevonden wordt, moet in de camera opgeladen worden, door middel van de USB poort. Er bestaat wel een echte acculader, maar die moet los als een accessoire gekocht worden. Deze zit niet in de doos.

Het objectief is voorzien van een 58mm schroefdraad. Dit geeft de creatieve fotograaf de mogelijkheid om filters of een filtersysteem op de camera te gebruiken. Liefhebbers van grijsfilters en langere sluitertijden zijn beperkt tot een maximale sluitertijd van 30 seconden. Een bulb stand of bulb timers heb ik niet op de camera kunnen ontdekken.

Filters of een filtersysteem gebruiken is mogelijk door een 58mm schroefdraad op het objectief.

Fotograferen met de DSC-HX400v

Zoals ik altijd zeg, geeft het fotograferen pas echt een goede indruk van de camera. Daarvoor moet je natuurlijk wel weten hoe de camera ingesteld moet worden. Dat heeft de bestudering van de opties natuurlijk duidelijk gemaakt, maar de hulpfunctie in de camera geeft goede begeleiding indien gewenst. Zo kan de handleiding als een echt naslagwerk dienen, ergens thuis in de kast. De meeste opties en bedieningen zijn logisch, duidelijk en goed begeleidt via de hulpfunctie.

Hanteren van de camera

Ondanks dat de camera klein is, ligt deze fijn in de hand. Dit is dankzij de goed vormgegeven grip, maar ook vanwege het relatief forse objectief dat prettig vasthoudt. De DSC-HX400v hanteert dan ook zoals een spiegelreflex. De plaatsing van de knoppen is prettig en met een beetje oefening kun je de meeste knoppen blindelings vinden, zeker wanneer je de zoeker gebruikt. Het is wel zonde dat er geen extra instelwiel onder de ontspanknop zit. Dat was een mooie toevoeging geweest.

Hoewel klein ligt de camera prima in de hand, met alle belangrijke instelmogelijkheden bereikbaar.

Het gebruik van de zoeker is voor de brildrager wel vervelend. Het ontbreken van een rubberen rand betekent dat het harde plastic continu tegen je bril komt, met het risico tot krassen. Iets van de bril af houden, zodat beiden elkaar niet raken is mogelijk, maar het wordt dan moeilijker om goed door de kleine zoeker heen te kijken. De camera heeft wel een dioptrie instelling maar die heeft natuurlijk een beperkt bereik. Bovendien zal het dan nodig zijn om je bril af te zetten. Het LCD scherm is het alternatief.

De zoeker is heel erg klein en vergeven van de informatie. Het is mogelijk om tussen een aantal weergaves te kiezen, waarbij het ene scherm nog voller met informatie is dan het andere. Dat kan enigszins overrompelend zijn waardoor je even niet weet waar je moet kijken. Natuurlijk is het ook even wennen. Maar gelukkig is er ook aan gedacht om een bijna leeg scherm aan te bieden met uitsluitend de dingen die er toe doen: belichting en histogram.

Een van de weergavemogelijkheden van de zoeker, mede gericht op de beginnende gebruiker.

Autofocus en beeldstabilisatie

De autofocus is niet erg snel te noemen, maar ik heb het erger meegemaakt: de camera is nu eenmaal geen actie camera. Je kunt weliswaar een burst van meerdere opname per seconde maken, maar met autofocus een onderwerp volgen zit er niet in. Zeker met het langere tele gebruik wordt het bijzonder moeilijk. De beeldstabilisatie werkt echter wel mooi mee waardoor bij het volgen van een onderwerp de eventuele eigen onregelmatige bewegingen gedempt worden. Dit kan ook tegen je werken wanneer het onderwerp plots van richting verandert.

Een overvliegende Antonov An-12BP verandert niet snel van richting. Volgen met 1200mm brandpunt is dan relatief eenvoudig wanneer het vliegtuig dan eenmaal in beeld is. (215mm (1200mm FF equiv) | ISO80 | f/6,3 | 1/320 | foto bijgewerkt in LR)

De beeldstabilisatie werkt wonderlijk goed, het is een echte Steadyshot. Op het moment dat deze actief wordt zijn nagenoeg alle trillingen die het beeld heeft verdwenen en kijkt het erg rustig. Zelfs bij 1200mm, waardoor je onderwerp goed in beeld gehouden kan worden en je niet snel bang hoeft te zijn dat het beeld bewogen zal zijn wanneer je de foto maakt. Gebruik daarbij zeker de auto-ISO, zodat de camera zelf zorgt voor een bruikbare sluitertijd.

Zoom, zoom, zoom

Als je dan inzoomt, dan lijkt het alsof er geen eind aan komt. Helemaal van 24mm tot aan 1200mm. Het dier dat je voorheen niet in het beeld kon ontdekken wordt plotseling beeldvullend. Dit is simpelweg fantastisch. Maar het stopt niet met 1200mm, want daarna komt de digitale zoom die het beeld nog eens verder vergroot tot het lijkt alsof je met een ongelofelijke 2400mm aan het fotograferen bent. Ik zou normaal gesproken zelf niet snel digitaal inzoomen, maar het is heel erg verleidelijk om het te doen. Wil je dit echt niet doen, dan kun je de digitale zoom in het menu uitschakelen.

Een ooievaar, op ongeveer 50 meter afstand. Met 1200mm zoom kom je heel erg dichtbij. (215mm (1200mm FF equiv) | ISO1600 | f/6,3 | 1/250)

Digitaal nog verder inzoomen levert nog een vergroting van 2x op, wat overeenkomt met 2400mm op fullframe. Je levert wel beeldkwaliteit in. (215mm met 2x digitale zoom (2400mm FF equiv) | ISO1250 | f/6,3 | 1/250)

Dynamisch bereik en HDR

In sommige situaties kan het voorkomen dat er silhouetten in de foto ontstaan, of een witte overbelichte lucht. Op dat moment is het dynamisch bereik van wat je wilt fotograferen gewoon te groot om in één enkele foto vast te leggen; een euvel wat elke fotograaf wel tegenkomt, ongeacht welke camera je ook hebt. De DSC-HX400v beschikt over enkele mogelijkheden om het dynamisch bereik te vergroten. De HDR functie (High Dynamic Range) is daar een van. Eenmaal geactiveerd zal de camera drie foto's (heel) snel achter elkaar maken, elk met een aangepaste belichting, om deze vervolgens samen te voegen tot één enkel beeld. Dit kost wat tijd, wat betekent dat je niet snel weer een foto kunt maken. Een tiental seconden wachten levert dan een foto op met een verhoogd dynamisch bereik, waardoor silhouetten minder donker zijn, of een overbelichte lucht minder licht. Er zijn geen manieren om het gedrag van de HDR functie te sturen; je bent overgeleverd aan wat de camera doet. De resultaten zijn beter, maar de mate is heel afhankelijk van waar de belichting gemeten wordt en hoe groot de verschillen zijn tussen het lichte deel en het donkere deel van de foto.

Een hele lastige situatie voor een camera: de belichting reageert sterk op de lucht waardoor de voorgrond een silhouet wordt. De HDR functie, met drie snel achter elkaar gemaakte foto's herstelt veel maar in deze situatie niet alles.Als het verschil tussen licht en donker kleiner is, presteert de HDR functie beter.

Panorama's

Een hele leuke optie is de panorama stand, die snel te vinden is op het instelwiel. Dit is ideaal voor mensen die de 24mm brandpunt nog te beperkt vinden. Het werkt vergelijkbaar met wat op de meeste smartphones te vinden is: je beweegt de camera langzaam van links naar rechts waarna het panorama opgebouwd wordt. Het is echter niet zo dat de foto ook werkelijk groter in resolutie wordt; de DSC-HX400v houdt ongeveer evenveel pixels aan op de langste zijde als de normale foto. De panorama is alleen veel smaller.

Een panorama, breed en smal doordat de camera horizontaal gehouden is. De breedte (in pixels) is ,met 4912px ongeveer even groot als een normale foto (5184px) . (4,3mm (24mm FF equiv) | ISO80 | f/2,8 | 1/2000)

Hoewel de camera aangeeft dat je langzaam moet draaien, moet je niet te traag bewegen. Duurt het draaien te lang, dan zal de camera vroegtijdig het panorama afbreken. De foto wordt dan wel op de kaart weggeschreven, maar het laatste deel (rechts) zal geen beeld bevatten. Let er bovendien op dat de belichting die bij de start gemeten wordt, over het hele beeld vastgehouden wordt. Door op een tactische plek de belichting te meten en deze vast te houden (ontspanknop half indrukken en ingedrukt houden) kun je vervolgens het startpunt van het panorama kiezen.

Door aan het instelwieltje te draaien kan een de richting van het panorama gekozen worden. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om een verticaal panorama te maken, waardoor de foto niet al te smal zal worden. Hou er dan wel rekening mee dat je panorama niet zo lang kan worden. Het levert echter wel een veel fijner formaat op.

De camera verticaal houden levert een minder smal panorama op, maar het is tevens minder "breed" De foto is nog maar 3424px op de lange zijde in plaats van de normale 5184px. (4,3mm (24mm FF equiv) | ISO80 | f/2,8 | 1/2000)

Wacht even, geen RAW?

De bediening van het menu is vrij eenvoudig en met relatief eenvoudige bewoordingen. Het is jammer dat de opties voor het filmen tussen de opties voor het fotograferen door verweven zitten. Een aparte menuknop voor filmfuncties had het een stuk eenvoudiger en overzichtelijker kunnen maken. Een ding viel wel op bij het instellen van de camera via het menu: het ontbreken van een RAW beeldformaat.

De foto's uit de DSC-HX400v

De Sony DSC-HX400v is een camera waarmee alleen en uitsluitend JPEG beelden gefotografeerd kunnen worden. Een RAW bestandsformaat ontbreekt. Dit betekent dat het heel belangrijk is dat de foto die gemaakt wordt goed is wat kleur en belichting betreft. In dat opzicht is het voor de creatieve fotograaf belangrijk om goed over de instellingen na te denken en deze ter plekke ook goed in te stellen. Een “luie” RAW-fotograaf, die gemakzuchtig kan reageren door te roepen dat de foto in de nabewerking wel gecorrigeerd kan worden (ik betrap mezelf daar soms ook op), zal met de DSC-HX400v vaak de fout in gaan. De DSC-HX400v verplicht je in feite om secuur met het fotografen om te gaan omdat het met uitsluitend JPEG beelden minder vergevingsgezind is.

JPEG fotograferen is minder vergevingsgezind als fotograferen in RAW beeldformaat. Deze foto is bewust bijna 2 stops onderbelicht om te voorkomen dat er overbelichting ontstaat die niet meer in nabewerking te corrigeren is. (15mm (75mm FF equiv) | ISO100 | f/6,3 | 1/200 met -1,7EV)

Met een camera fotograferen die alleen JPEG beelden maakt is op zich niet zo'n probleem. Het maakt fotograferen wat kritischer, maar het levert uiteindelijk gewoon een geslaagde en bruikbare foto op, precies waar het bij fotograferen om gaat. Je gaat er dan natuurlijk blindelings vanuit dat de JPEG beelden ook van de best mogelijke kwaliteit zijn.

Ruisreductie

Echter, op het moment dat ik de foto's uit de camera op een groot scherm op 100% bekeek viel op dat de compressie van de JPEG vrij hoog is. Maar erger nog; de ruisreductie gaat heel agressief met de beelden om, iets wat direct zichtbaar wordt met de wat hogere ISO waarden. Controle van de instellingen leert dat de ruisreductie standaard op “normaal” staat ingesteld. De enige andere optie die de camera biedt is de instelling “laag”. Dit geeft wel enige verbetering, maar nog niet wat je ervan mag hopen.

Een testfoto met ruisreductie op "normaal" en "laag". De kwaliteit op 100% is niet bepaald de beste

Het fotograferen in JPEG beelden geeft al snel de neiging om belangrijke instellingen zoals witbalans en ISO op automatisch te houden. Vooral die laatste, auto-ISO, betekent dat de ISO waarde soms hoog kan worden waarbij de ruisreductie zijn slag slaat. Als je dan moet kiezen tussen ruis in de foto, of de ruisreductie in de camera, dan zou ik bij de DSC-HX400v zeker voor de eerste kiezen.

Flares

Het is altijd verstandig om op te letten met het fotograferen tegen het zonlicht in. Dit zijn situaties waarbij zelfs een zonnekap geen enkel nut zal hebben. Bij de DSC-HX400v ontstaan flinke flares die op het ene moment erg storend kunnen zijn, maar op een ander moment bijna kunstzinnig eruit zien. Je zou deze flares bewust kunnen opzoeken om speciale effecten te bereiken en de foto iets bijzonders mee te geven. Maar bij het fotograferen van een zonsondergang kan ik me voorstellen dat het hoogst ongewenst is. Het blijft dus opletten.

Flare bij het direct in de zon fotograferen. Zeker iets om rekening mee te houden, hoewel het voor een keer wel een bijzonder kunstzinnig effect geeft.. (4,3 mm (24mm FF equiv) | ISO100 | f/6,3 | 1/30sec)

Een eindoordeel

Het is belangrijk om te beseffen dat ik natuurlijk de kwaliteit van een dure spiegelreflex camera gewend ben, met een sensor die 5x zo groot is en waar ik met rauwe beeldinformatie kan werken. Een camera als de DSC-HX400v mag je daarmee natuurlijk niet zomaar vergelijken. De doelgroep van deze compacte superzoom camera is dan ook een hele andere dan de grote-spiegelreflex-met-supertelelens-fotograaf. De mensen die voor de DSC-HX400v kiezen zullen waarschijnlijk graag een direct resultaat uit de camera zien, waarbij de foto's bovendien een heel ander doel hebben. Ik neem aan dat dit ook mensen zijn die de foto niet snel op 100% grootte bekijken, laat staan dat ze afgedrukt worden op groot formaat. En dan nog, de 20 megapixels van deze camera leveren zoveel resolutie op dat een 20x30 cm afdruk waarschijnlijk nog voldoende kwaliteit oplevert, ondanks de artefacten die de JPEG beelden bij inzoomen tot 100% zullen laten zien.

De kwaliteit van een foto bij een lage ISO waarde is niet super, maar voor normale doeleinden prima bruikbaar

Wanneer ik de Sony DSC-HX400v vanuit dat standpunt bekijk, dan is het een veelzijdige camera met een fijne groothoek en een enorm zoombereik waardoor er toch de gelegenheid is om dat ene dier daar ginds, ver weg in de wei te fotograferen. De camera is voorzien van veel hulpmiddelen om die startende fotograaf op weg te helpen om de juiste instellingen te vinden. Bovendien is de prijs relatief laag, waardoor de meesten niet maanden hoeven te sparen. Ben je echter op zoek naar een veel betere kwaliteit beelden, dan loont het de moeite om eens verder te kijken. Bedenk dan wel dat de kans groot is dat je uiteindelijk dieper in je buidel moet tasten.

Tot slot wil ik nog even terugkomen op de zin en onzin van het digitaal inzoomen. Voor de doorwinterde fotografen met dure en zware spiegelreflex camera's klinkt het digitaal inzoomen als onzin, met als argument dat dit net zo goed, of misschien zelfs beter in een fotobewerkingsprogramma gedaan kan worden. Dit is misschien waar, maar bedenk wel dat de beoogde gebruiker van de DSC-HX400v hoogstwaarschijnlijk geen gebruik zal maken van dit soort software toepassingen. De fotograaf die voor de DSC-HX400v kiest zal eerder de foto's rechtstreeks uit de camera gebruiken. Voor die fotograaf is het digitaal inzoomen dan ook een mooie extra optie om net dat beetje meer vergroting te bereiken. Je kunt je wel afvragen hoeveel meer vergroting je nog nodig hebt. Immers, de Sony DSC-HX400v gaat optisch tot maar liefst 1200mm; de meeste semi-professionele foto hobbyisten zullen niet eens zover kunnen gaan met hun dure apparatuur.

De Sony DSC-HX400v heeft meer zoombereik als een (semi)professionele Canon EOS 7D mark II met 100-400mm objectief, en is niet alleen vele malen lichter, maar vooral heel wat goedkoper. Je levert natuurlijk wel in op beeldkwaliteit. Vergelijken is daarom ook alles behalve eerlijk

Opmerking: alle foto's die met de Sony DSC-HX400v zijn gemaakt, zijn de recht uit de camera onbewerkte JPEG beelden, behalve daar waar vermeld.

Bekijk gerelateerde producten

---