U heeft geen producten in uw winkelwagen.
Review Fuji X-H1
Eind december werd het duidelijk dat we naar Afrika zouden gaan met al mijn collega’s om onder meer verschillende camerasystemen aan een uitgebreide praktijktest te onderwerpen en ook uiteindelijk de resultaten met elkaar te vergelijken want wat is een geschikte camera voor wildlife. Vervelende omstandigheid maar hè, iemand moet het doen. Dus waarom niet meteen in een omgeving waar heel veel mensen van dromen en waarover ook geregeld aan ons de vragen worden gesteld “Wat heb ik nodig?” en “Is het goed genoeg?”.
Ed Dorrestein, één van de eigenaren van Cameraland was de grote initiator en aanjager van dit project en ik kan je wel vertellen dat het een duidelijke pré is het avontuur aan te vangen met iemand die je vertrouwt. Bovendien heeft hij al bijna twintig jaar ervaring in wat voor vele van ons nieuw was: “wildlife”. Het is aan zijn passie te danken dat we deze trip met hem en zijn vrouw hebben mogen beleven. Verder gaf het een inkijk in hun leven en ervaringen en ik zie het echt als een voorrecht dat zij ons in deze unieke ervaring hebben meegenomen. Daarnaast werden we begeleid door Atte en Marijke Zij zijn een bevriend stel wat al jaren de aardbol doorkruist en ook een zeer rijke ervaring heeft in wildlife avonturen.
De Fujifilm XF200/2.0
Na maanden van voorpret en het samenstellen van de groepen waarin we de reis zouden gaan maken, rees ook de vraag wie welke camera gaat testen. In alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik me meer dan gelukkig prees met de door mij toebedeelde set: Fujifilm X-H1, XF 16-55mm, XF 50-140mm incl. extender en de onlangs aangekondigde XF 200mm f/2.0. Met name het laatstgenoemde objectief maakte me enorm nieuwsgierig, dit zou echt een objectief zijn voor wildlife en sport. Officieel was de XF 200mm nog niet eens leverbaar, maar door onze uitstekende samenwerking met Fujifilm Nederland waren wij de eerste die dit bijzondere objectief in de praktijk konden en mochten testen.
Het grote avontuur
Na een lange reis kwamen we ‘s avonds aan in Johannesburg. Daar overnachten we in een nabijgelegen Game Lodge of wat wij een motel zouden noemen. Even tijd om met de camera te spelen en een beetje vertrouwd te raken met de bediening ervan. De in body beeldstabilisatie (IBIS) werkt fantastisch - zowel voor foto als voor video. De hogere Iso waarden vond ik verbluffend goed en de combinatie van beiden kon ik als gebruiker enorm waarderen.
16 mm | f/2.8 | 1/8000 sec | ISO 320 
400 mm | f/4.0 | 1/1600 sec | ISO 320 
280 mm | f/4.0 | 1/2700 sec | ISO 400 De volgende ochtend moesten we er bijtijds uit. Na een stevig ontbijt vertrokken we weer naar de luchthaven voor de vlucht naar Maun in Botswana. Tijdens de twee uur durende vlucht was het landschap goed te zien en gaf ons, althans mij, een voorzichtige inkijk in wat ons te wachten stond. Na de landing loop je letterlijk tegen een muur van hitte waaraan je opvallend snel went. Dan is er even tijd om collega’s uit te zwaaien die helaas aan de terugreis gaan beginnen.
Maun is het startpunt voor een ieder die de Okavango delta gaat bezoeken. Na eten en drinken inslaan voor de komende dagen, herstellen we de schade aan de auto’s, waarmee we het avontuur aangaan. Daarna gingen we toch echt op weg naar de eerste lodge. Tijd voor een verfrissende douche, genieten van een heerlijk zwembad. Want met een temperatuur van ruim veertig graden en een koel biertje in de hand is, dat bepaald geen straf te noemen. Die avond wachtte ons de eerste verrassing: met twee boten een tocht over de delta. Wat een bijzondere kennismaking met dit prachtige gebied, een rivier met veel planten en evenzoveel vogels. Enkele van mijn collega’s wisten die overigens te herkennen. Zonsondergang op de Delta, een prachtige ervaring. Pffff, hoe dan.
Het werkelijke grote avontuur begon de volgende dag. Het landschap is droog en dor en laat zich soms het beste omschrijven als een verlaten maanlandschap. Naarmate we langer onderweg zijn, komen we steeds minder verkeer tegen. Na uren rijden over slechte, soms erg slechte wegen, bereiken we na een uur of drie het uiteindelijke reisdoel: Moremi Game Reserve. Naar men zegt een van de meest pure gebieden in Afrika en ik kan alleen maar volmondig beamen dat ik dat ook zeker zo ervaren heb. De Delta lijkt in geen enkel opzicht als de reis ernaar toe. Er is veel water dus ook veel vegetatie, wat natuurlijk een aantrekkingskracht heeft op de vele dieren die er leven en vooral ook overleven.
280 mm | f/2.8 | 1/2400 | ISO 200. 
70 mm | f/4.0 | 1/6000 | ISO 800. Een oase van rust, alleen maar natuur en ver van WiFi en andere westerse gewoontes. Geen luxe overnachtingen, maar gewoon in een tentje. Vooral de eerste nacht was dat wel een beetje wennen, zeker als je beseft dat de campsite vrij toegankelijk is voor al het wild wat besloten heeft dat juist onze campsite op hun route ligt. Ikzelf heb de hyena’s niet gezien, mijn collega’s in de daktent dan weer wel. Het geluid wat je hoort als de slaap wilt vatten is onbeschrijfelijk en op zich al een bijzondere ervaring. Het maakt je ook een beetje nederig ten opzichte van de overweldigende natuur. Die doet je meer en meer beseffen dat je hier vooral te gast bent en in die hoedanigheid heb je je dan ook te gedragen. Als je ziet hoe een kudde olifanten de rivier oversteekt en de pasgeborenen streng binnen de gelederen houdt. Of als je ziet dat de laatste olifant pas aansluit als de groep aan de andere oever is, dan doet je dat beseffen dat deze dieren een onnavolgbaar gevoel van verantwoordelijkheid en trouw hebben.
104 mm | f/4.0 | 1/110 sec | ISO 200 
196 mm | f/4.0 | 1/1000 sec | ISO 200 
108 mm | f/4.0 | 1/600 sec | ISO 200 Lekker fotograferen uit de hand
De allereerste olifant was een spannende ervaring, het maakt wel indruk als je zo'n gigantisch beest een paar meter van je af ziet staan. Niet wetend dat we er nog tientallen (zoniet meer) zouden zien in de komende dagen. De XF 200/2.0 met de 1.4 extender bleek een genot om mee te werken, zeker in combinatie met de beeldstabilisatie die de X-H1 biedt. Van bewegingsonscherpte heb ik dan ook geen moment last gehad. Ondanks dat ik verder geen vorm van ondersteuning gebruikt heb. Geen statief, geen beanbag, maar gewoon lekker uit de hand wat je heel veel vrijheid geeft en je kunt reageren op het moment dat het er op aankomt. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik deze combinatie het meest gebruikt heb, afgezien van de landschapsfoto’s welke ik met de XF 16-55/2.8 geschoten heb. De XF 50-140/2.8 heb ik wel gebruikt, maar ik merkte dat ik millimeters nodig had voor mijn stijl van fotograferen. Het mooie van het 200mm f/2.0 objectief is dat het relatief compact is en in combinatie met de 1.4 extender een vergelijkbaar bereik heeft van 420mm f/4.2 in combinatie met een fullframe sensor, maar dan ongelooflijk compact en met behoud van scherptediepte. Hij is toch bijna de helft kleiner. Het XF 200/2.0 objectief staat garant voor een prettige onscherpte en de meeste gevallen heb ik met volle opening geschoten.
De camera zelf voelt prettig aan en aan alles is te merken dat Fujifilm de X-H1 als een professioneel product in de markt heeft gezet. Voor een APS-C camera is hij zelfs opvallend groot, zeker niet de lichtste en het voelt solide als een tank. Hierdoor is de balans uitstekend, zeker in combinatie met de wat zwaardere objectieven. Doordat de body wat groter is zal het dan ook niet gebeuren dat je “per ongeluk” een setting verandert. De draaiknoppen, prominent aanwezig op de bovenkant van de body, zijn te blokkeren zodat mijn sluitertijd of mijn Iso waarde niet per ongeluk een andere waarde blijken te hebben. Het scherm is kantelbaar in twee richtingen voor portret en landschap. Het touchscreen is gevoelig en naar believen ook uit te schakelen.
Zoals de meeste professionele camera’s, is de X-H1 ook voorzien van een dubbel card slot waardoor ik Jpeg en Raw afzonderlijk kon wegschrijven. Bijzonder is wel dat ze beiden compatibel zijn met UHS-II kaarten. Dit maakt zeer hoge schrijfsnelheden mogelijk en dat is zeker prettig als je 4K video wilt gaan schieten. Uiteraard beschikt de X-H1 ook over WiFi waardoor ik de beelden ter plekke of eventueel later op de avond over kon zetten naar mijn tablet voor bewerking of voor andere toepassingen.
200 mm | f/2.0 | 1/5000 sec | ISO 400 
16 mm | f/2.8 | 1/8000 sec | ISO 200 
16 mm | f/2.8 | 1/2700 sec | ISO 100 Scherpstellen
De joystick achter op de camera is een zeer effectief hulpmiddel om het scherpstelpunt bewust uit het midden te brengen en daarmee gemakkelijker tot een interessante compositie te komen. Opvallend is dat het scherpstelpunt doorloopt en dus niet stopt bij de randen van de zoeker. Na twee keer op de joystick drukken keert het scherpstelpunt automatisch terug naar het midden. De grootte van het autofocus veld is eenvoudig aan te passen, soms zaten kleine takjes in de weg en dan is het prettig als je het verkleinen kan. Op deze manier kun je je gemakkelijker op het onderwerp concentreren. De bedieningsknoppen zitten op een plezierige plaats en zijn naar believen aan te passen naar persoonlijke voorkeuren. Zowel de camera als de objectieven die ik op deze reis mee had hebben de kwalificatie spatwaterdicht. Dit heeft als voordeel dat het allemaal wat beter geconstrueerd is en ik me niet direct zorgen hoef te maken over vocht en stof. Met name dat laatste was er op deze trip in overvloed. (Eerder had ik overigens al kennis gemaakt met spatwaterdichte eigenschappen: twee uur in de stromende regen gefotografeerd en geen centje pijn).
Geheugen en batterijverbruik
Nadelen? Zeker, maar dan eigenlijk alleen het batterijverbruik en ja, dat is hoger dan we tot nu toe bij Fujifilm producten gewend waren (de IBIS draagt bij aan het hogere batterijverbruik). Zelf geven ze aan dat er ruim 300 opnames uit een acculading mogelijk zijn. Daarom kan het raadzaam zijn om de X-H1 in combinatie met de Power Booster grip (VBP-XH1) te gaan gebruiken. Deze grip kan twee extra accu’s herbergen en voor een dag intense fotografie is dat meer dan voldoende. Hebben we de behoefte om alles op 4K video vast te leggen, dan raad ik wel aan om extra batterijen mee te nemen. (Tip: bezuinig niet op geheugenkaarten en kies zeker bij de X-H1 voor de originele W126S accu’s ).
200 mm | f/2.8 | 1/2500 sec | ISO 320 
280 mm | f/2.8 | 1/750 sec | ISO 320 
280 mm | f/5.0 | 1/2700 sec | ISO 640 De praktijk
In de praktijk vind ik het een heerlijke camera. De X-H1 heeft een grote, heldere zoeker met één van de hoogst haalbare resoluties op dit moment en daar houd ik van. Geen “blackouts” en met een refresh tijd van 1/100 bps behoud je ten alle tijde contact met je onderwerp. Even ter verduidelijking: de X-H1 is een systeemcamera die, in tegenstelling tot een klassieke spiegelreflex, geen optische zoeker heeft, maar een elektronische. Dit heeft het voordeel dat je iedere verandering van belichting vooraf kan beoordelen in plaats van achteraf. Dat daardoor het batterijverbruik hoger is dan we gewend waren, zie ik dan niet als een nadeel maar meer als een eigenschap.
De camera zelf is, naast de mechanische sluiter met een maximale sluitertijd van 1/8000 sec, ook voorzien van een elektronische sluiter met een maximale sluitertijd van 1/32000ste. Afgezien van de snelheid, geeft dit ook de mogelijkheid om volledig geruisloos te fotograferen. De snelheid is meer dan oké, zelfs zonder de Power drive booster (8 bps en met de Power drive booster 14 bps). De focus tracking, face & eye detection en verder alles wat je mag verwachten van een camera van dit kaliber, is meer dan goed. Het beeld, toegegeven het is een APS-C sensor, maar wat ze hier uit weten te halen is werkelijk fenomenaal. Wellicht de beste APS-C sensor op de markt als ik de critici geloven mag. Maar ik houd gewoon van het beeld wat deze camera me geeft; beeld met ballen. Fujifilm heeft altijd een band gehouden met het analoge gevoel en om die reden is filmsimulatie een wezenlijk onderdeel van al hun producten.
280 mm | f/2.8 | 1/6400 sec | ISO 800 
280 mm | f/6.4 | 1/2700 sec | ISO 800 
280 mm | f/2.8 | 1/1900 sec | ISO 800 Filmsimulatie
Het woord “filmsimulatie” is gevallen, maar wat is het en waarom? We gaan even een paar decennia terug in de tijd. Vroeger hadden we film wat door een chemisch proces in een aantal stappen resulteerde in de uiteindelijke foto. Film heeft een bepaald karakter, iets wat een digitaal beeld veelal niet heeft. Dit laatste is vaak klinisch en steriel en dat is de reden dat Fujifilm heeft besloten het gevoel en het magische wat film met zich meebrengt, de basis te laten te laten zijn in de ontwikkeling van hun producten.
Fujifilm staat bekend om hun meer dan uitstekende .jpeg kwaliteit, waarbinnen je de keuze kan maken uit zeven verschillende presets. Deze zijnook nog eens een keer volledig aan te passen naar je eigen wensen. Across wordt hogelijk gewaardeerd door zwart-wit gebruikers (zoals ik). Binnen de zwart-wit profielen zijn de bekende geel, rood en groen filters te simuleren en zelfs korrel is toe te voegen wat een nog meer klassiek gevoel geeft. Eterna is een wat vlakker kleurprofiel wat met name voor de video enthousiasten ontwikkeld is. Zo zijn er nog een aantal klassieke filmsimulaties beschikbaar waaronder Velvia, Astia of Provia. Schiet je in RAW, wat zeker aan te bevelen is, dan heb je achteraf ook nog de mogelijkheid deze profielen toe te passen middels de Fujifilm X Raw Studio software. Deze is gratis te downloaden en daarmee zijn alle presets achteraf toepasbaar en naar mijn mening beter nuanceerbaar.
Fujifilm en Adobe: niet altijd even een goed huwelijk, doordat Fujifilm met hun eigen ontwikkelde X-trans sensor afwijkt van wat de algemene norm is, vindt met name Adobe het een lastig iets en op zich kan ik dat begrijpen. Fujifilm laat zich het beste vergelijken als de luis in de pels. Gelukkig biedt Fujifilm hun gebruikers hier een perfecte oplossing voor: Capture One Express Fujifilm, garant voor een goede zoniet betere RAW conversie en bovendien ook weer geheel gratis. Wat betreft de resolutie, ik vind 24 megapixels meer dan voldoende. Natuurlijk zijn er camera’s die hoger in resolutie zitten, maar besef wel dat het dan veelal om fullframe camera’s gaat. Deze zijn helaas groter, zwaarder en in de regel mag je het dubbele voor je objectieven betalen. Fujifilm heeft aangekondigd geen fullframe camera’s op de markt te gaan brengen, maar voor diegene die echt verlegen zit om pixels hebben ze de GFX 50. Dit betreft een middenformaat, dus nog een stap hoger in een segment waar de bekende merken zich niet aan wagen.
280 mm | f/6.4 | 1/1600 | ISO 1000. 
70 mm | f/4.0 | 1/950 | ISO 200. Old meets new
Zelf ben ik het type fotograaf dat eerder kijkt en afwacht tot het juiste moment zich aandient, dan dat ik de knop ingedrukt houd en na twintig beelden verder denk dat ik hem wel heb. Lang geleden heb ik besloten mijn beelden in zwart/wit af te willen werken en me daar aan te gaan houden, dat is de reden waarom mijn foto’s in sfeer en beeld wellicht wat afwijken dan die van mijn collega’s. Sfeer gaat bij mij boven het technisch perfecte en dat is een stijl die bij me is gaan passen en om die reden dan ook aan vast wil houden.
Digitale camera met een analoge feel
Ik weet dat het lastig uit te leggen is waarom Fujifilm binnen een relatief korte tijd er zoveel fans bijgekregen heeft. Ja, het zijn camera’s die qua design en bediening doen denken aan vervlogen tijden, maar op een bepaalde wijze vinden we dat fijn. Niet alle functies verstopt achter LCD schermpjes waarin het lastig zoeken is, maar gewoon fysieke knoppen die bovendien toe te wijzen zijn aan een functie die je prettiger vindt. En dat werkt bevrijdend! Je zit niet vast aan hoe de fabrikant het bedacht heeft, maar kan deze volledig “customizen” naar je eigen wensen.
Deze camera is zeker niet de goedkoopste en dat was naar mijn beleving ook niet het uitgangspunt in de ontwikkeling hiervan. Wat hem wel onderscheidt is dat Fujifilm ongelofelijk veel kwaliteit uit de sensor weet te halen en op die manier met gemak de concurrentie met de gevestigde merken aankan. Maar waar Fujifilm de absolute winst biedt, zijn hun objectieven...
In tegenstelling van wat veel mensen denken is Fujifilm zeker geen nieuwkomer in de markt, maar heeft een zeer rijke historie binnen de fotografie. Zo is Fujinon is al decennia lang een begrip in de cinematografie, vermaard om hun natuurgetrouwe weergave en contrast. De objectieven van Fujifilm zijn eveneens van zeer hoge kwaliteit en in de zes jaar dat ze actief zijn binnen hun X-systeem, is het assortiment alleen maar uitgebreid met zoomobjectieven. Er zijn voor eigenlijk wel alle toepassingen een heel scala aan vaste-brandpunten objectieven. Deze lenzen kunnen de concurrentie met de pro lenzen van alle grote merken met gemak aan.
280 mm | f/2.8 | 1/4000 sec | ISO 800 
280 mm | f/2.8 | 1/8000 sec | ISO 800 196 mm | f/4.0 | 1/1000 sec | ISO 200 Concluderend
Cameraland is één van de twee officiële Fujifilm Experience Centres in Nederland, waar we ongelofelijk trots op zijn. Je kan bij ons terecht voor al je vragen omtrent hun producten en wij kunnen je de service geven waar nodig. Zowel mijn collega Jordi Mol als ik willen je graag uitleggen waarin Fujifilm zich onderscheidt van de andere merken en waarom het ons heeft doen besluiten om voor hun producten te kiezen. Voor diegene die zich afvragen of ik voor deze review betaald krijg kan ik kort en bondig antwoorden: Nee. Het is puur en uit eigen beweging dat ik een lichte voorkeur heb voor hun producten. Het is een merk dat bij me is gaan passen en ik ben gaan waarderen hoe zij met hun gebruikers omgaan. Neem hun legendarische kaizen updates, bijvoorbeeld. Daarmee laten ze bestaande gebruikers mee liften in de technische vooruitgang van zonder dat daar een nieuw product voor aangeschaft hoeft te worden, geweldig!
De Fujifilm X-H1 is me tijdens deze trip erg goed bevallen. Hij is snel, accuraat en niet voor niets is het hun topmodel in de APS-C lijn. Wil je nog beter? Kijk dan naar de Sony A9 of A7R III, maar onthoud dat de objectieven je dan wel op behoorlijk kosten kunnen jagen. Zou ik de X-H1 zelf kiezen? Een vraag die ik helaas niet meer kan beantwoorden: ik heb hem namelijk al!
Bij deze wil ik iedereen bedanken die deze bijzondere reis hebben mogelijk gemaakt; Ed, Peter, Rita, Atte en Marijke en uiteraard Fujifilm Nederland.
Eric Pennekamp.
Eric's X-H1 Timelapse en Reisverslag
Bonus: Film met de Fujifilm X-H1
Onderweg naar Schiphol kreeg ik opeens een ingeving: "Zou het niet leuk zijn om een soort van 'roadmovie' te maken?" Huidige camera’s hebben tegenwoordig zeer uitgebreide video mogelijkheden, alleen we doen er zoals ik eigenlijk te weinig mee. Mijn collega Rik was mee voor het serieuze film werk, maar een soort van reisverslag moest toch kunnen. De eerste scènes heb ik letterlijk vanaf de achterbank van de auto gedraaid. Het doel van reizen is uiteindelijk de bestemming en juist dat traject heb ik willen vastleggen. Van cliënten van mij wist ik dat ze eerder de X-H1 kozen, juist vanwege de videoprestaties. Dus na niet al te lang aarzelen heb ik de camera dan toch maar uit de tas gehaald en ingesteld op video. Omdat deze camera een dubbel cardslot heeft, biedt dat het voordeel dat je de foto en video bestanden gescheiden weg kan schrijven.
Instellingen
De camera heb ik ingesteld op HD 24P 50Mbps. Achteraf gezien had ik beter voor een hogere kwaliteit kunnen kiezen met een snellere “frame rate”, maar video is voor mij ook een volkomen nieuw terrein en ik zie het dan ook maar als een leerproces. En oké, in het begin heb ik enkele scenes geregisseerd om een verhaal te willen maken, maar gaandeweg heb ik al snel die gedachte losgelaten en ben ik gewoon beelden gaan draaien. Een uiterst prettige bijkomstigheid is dat slechts weinigen doorhebben dat je aan het filmen bent. Het ziet er uit als een fotocamera dus, het zal ook wel een fotocamera zijn.
Dat de X-H1 ook ontwikkeld is voor de meer ervaren filmers, was mij al langer bekend. Zo toont de display boven op de camera alle belangrijke informatie - die weer nuttig is voor het gebruik van video. Handheld filmen is dankzij de IBIS beeldstabilisatie een verademing. Je hebt bewegingsvrijheid zonder gebruik te moeten maken van statieven of andere hulpmiddelen. Audio levels zijn uiteraard in te stellen en zelfs de ingebouwde microfoon stelt me niet teleur. Maar, voor een meer dynamischer geluid kun je beter een externe microfoon gebruiken.
Montage
Aanvankelijk had ik niet eens de intentie iets met de beelden te gaan doen, maar na een paar weken heb ik ze toch maar ingeladen. Zelfs de software was nieuw voor me, dus het was wel even een zoektocht in hoe of wat. Maar naar een uurtje uitproberen begon ik er zelfs plezier in te krijgen.
Met de eerste montage was ik best wel blij, al was deze eigenlijk te lang en zat er niet direct vaart in. Het was een leuke film, maar het spatte niet echt van het scherm af. Om met Ed zijn woorden te spreken "Mooi, maar het is geen Veronica edit." Met dat in mijn achterhoofd houdend, besloot ik opnieuw aan de gang te gaan. Tijd voor een totaal andere aanpak. Van dik 5 minuten terug naar amper 1. Een uitdaging en eentje die ik uiteindelijk meer dan geslaagd noem. Kortere scènes, snellere montage en een meer up-tempo geluid geeft het geheel meer drive en maakt het van een wel aardige filmpje tot een spannende clip.
En ja, ook weer in zwart-wit...
Eric's aanbevolen Fujifilm kit
Okavango Delta
De Okavango Delta is de grootste binnenlandse delta van de wereld. Het is een uniek gebied met een geweldige verscheidenheid aan wilde dieren. In tegenstelling tot veel andere natuurgebieden zijn hier geen verharde wegen, elektriciteit of hekken, je staat hier echt midden in de natuur. Dit is niet geheel zonder risico, maar maakt het wel veel indrukwekkender. Een leeuw die aan je tent likt is niet erg, zolang je niet per ongeluk de rits bent vergeten dicht te doen... Tijdens onze reis verbleven wij op de Kwai Community Campsite in Moremi Game Reserve in het oostelijke deel van de Okavango Delta. Het gebied is prima toegankelijk met een goed uitgeruste 4x4 en staat bekend en is geliefd om de grote aantallen - en de verscheidenheid aan diersoorten die hier vertoeft.
