Review Canon 80D

Diegenen die mij kennen weten dat ik al jaren met Canon fotografeer en dat ik als het ware vergroeid ben met dat merk. Het is overigens meer een haat-liefde verhouding. Daar waar ik al 34 jaar getrouwd ben met dezelfde vrouw, mijn eerste en enige vriendinnetje en dus zeer monogaam, ga ik met mijn Canon vreemd bij het leven. Elke twee weken pak ik wel een camera van een ander merk, om vervolgens toch steeds weer terug te komen bij mijn vertrouwde Canon. Het begon allemaal op 30 mei 1978. Op die dag vierde ik mijn zestienjarige verjaardag met een ritje op mijn Yamaha brommer die al twee maanden in de schuur stond. Na een uurtje rijden werd ik geschept door een auto die mij, met brommer en al, onder een geparkeerde auto schoof. Verbrijzelde knieschijf en een gedeukt ego. Gelukkig had ik een goede letselschade advocaat en deze man sleepte er voor mij een vergoeding uit van 10.000 gulden. Een groot bedrag in die tijd. Met dat geld kocht ik mijn eerste camera, een Canon A-1, met daarop een FD 24-105mm. Een voor die tijd vreselijk dure camera met jawel, digitale uitlezing van sluitertijd en diafragma in de zoeker.

Haat-liefde, waarom dan?

Canon is nou niet bepaald een voorloper in techniek, sensor kwaliteit en innovatie, maar toch kom ik steeds weer terug bij dit merk. De reden hiervoor is dat Canon camera's altijd zeer goed doen wat ze moeten doen, de knoppen op de plek zitten waar je ze nodig hebt en het lenzen aanbod overweldigend is. Je kan dus meegroeien, in kwaliteit, behoefte en budget. Zelf heb ik dan ook in het digitale tijdperk vrijwel iedere Canon gehad waarbij ik de laatste jaren niet meer de duurste en nieuwste modellen gebruik, maar blijf hangen bij wat mij het beste past en dat is momenteel een Canon 5D Mark III met de gouden driehoek aan lenzen. Een EF 16-35, EF 24-70, EF 70-200 en een extender 2.0. Hiermee maak ik op dit moment alles wat ik wil, maar het digitale fotograferen begon op mijn eerste safari reis met een Canon D30 en alle jaren daarna had ik ook een Canon camera.

Praktijktest Canon EOS 80D

De camera meenemen naar Afrika zat er dit jaar helaas niet in, of beter gezegd Afrika zat er dit jaar niet in dus kon ik de 80D helaas ook niet meenemen op safari. Voor de test ben ik daarom, net als velen met mij in Nederland, een avond op stap gegaan in de Amsterdamse waterleidingduinen. Je vindt er geen leeuwen en je kunt ook niet echt spreken over een ongerepte wildernis, maar het is wel een mooie locatie die zeer geschikt is voor deze review. Een review met uitsluitend de beschrijving van de vernieuwde knoppen en de aan boord zijnde gadgets zul je van mij niet zo snel vinden, daar zijn er al zoveel van. Veel interessanter is het om te kijken hoe de camera presteert en voor wie de camera geschikt is of juist niet.

Waarom heb je hem nodig?

Canon heeft in al die jaren, sinds de eerste D30 in 2000, heel veel camera's gemaakt. Deze zijn volgens mij in te delen in vier verschillende segmenten: De instapreflex -, de mid klasse -, de semi-pro - en de pro camera's. Deze vier segmenten kun je eenvoudig onderscheiden door de type aanduiding met respectievelijk vier cijfers, drie cijfers, 2 cijfers en 1 cijfer. Denk bijvoorbeeld aan de 1300D, 760D, 80D en 5D. Deze 80D is alleen wel een beetje een vreemde eend in de bijt, het verschil tussen mid klasse en semi pro begint langzaamaan een beetje te vervagen. Vaak is het, zeker voor een beginner, heel lastig om uit te vinden wat de verschillen zijn en welke camera je nodig hebt. De folders beginnen namelijk allemaal met halleluja, halleluja en halleluja.

Vier segmenten

De instappers (vier cijfers) zijn bedoeld voor de vakantiefoto's, stedentrips etc.. Je kan vaak alles instellen op de camera, maar veelal in het menu en de snelheid van scherpstellen en accuratesse vallen vaak wat tegen. De mid-klassen (3 cijfers) bieden wat betere prestaties, hebben een klapscherm en liggen al wat beter in de hand. Ze zijn prima geschikt voor de hobby fotografie. De semi-pro's (2 cijfers) zijn veel duidelijker en nadrukkelijker geschikt voor de serieuze hobbyist. De camera's stellen sneller scherp, fotograferen sneller achter elkaar en de bediening gaat met knoppen in plaats van diep in het menu. Tevens zijn de camera veel beter afgedicht tegen vocht en stof en zijn ze zwaarder. Dit heeft als voordeel dat ook bij de wat serieuzere, zware lenzen de handligging goed blijft. De pro's (1 cijfer) zijn de zware camera's. Topprestaties in alles en onovertroffen in kwaliteit. Vaak zijn het Full frame camera's en de veel grotere sensor geeft veel meer detaillering en diepte in de foto.

Voor de liefhebber

De Canon EOS 80D is een camera voor de echte liefhebber. Hij ligt perfect in de hand, is niet te zwaar en is afgedicht tegen vocht en stof. Het is de opvolger van de succesvolle 70D en er zijn wederom verbeteringen aangebracht die er echt toe doen en het een serieuze camera maken. Zo heeft de camera nu 45 autofocus punten, allemaal cross type (hij kan dus scherp stellen op verticale en horizontale lijnen in het beeld) en dit is een merkbaar verschil met de 70D die er 'maar' 19 had. Wat ook heel goed werkt is de autofocus tijdens live view. Heel veel reflexen hebben hier moeite mee, maar deze camera is in de live view stand snel en feilloos. Een waar wonder!

De 80D in detail

De 80D is een 24 megapixel camera met APS-C sensor, 45 autofocuspunten, 7 foto's per seconde en touch screen draai-en kantelbaar scherm. Vanwege de gebruikte autofocus techniek is de camera erg geschikt voor vloggen, filmen en fotograferen met gebruik van de live-view oftewel fotograferen met beeld op het scherm. De camera heeft zowel een aansluiting voor een externe microfoon als een koptelefoon. Helaas is er geen GPS aan boord, maar gelukkig beschikt de camera wel over Wifi en NFC. Die GPS is overigens wel een probleem. Met de app op onze telefoons kun je geen GPS gegevens toevoegen aan je foto's dus besloten we op beide camera's een Canon GP-E2 gps ontvanger te plaatsen. Ondanks dat de camera aangaf dat het systeem werkte was er geen GPS data te vinden in de EXIF files. De sluitertijd is instelbaar van 30 sec. tot 1/8000 sec. en de flitssynchronisatietijd is 1/250 sec.. De camera heeft overigens een ingebouwde flitser en geen aansluiting voor een studio flitsinstallatie. Dit zal dus met een adapter op de flitsschoen moeten.

En dan goed nieuws

We hebben een bulb stand in de camera! Soms vraag je je af waarom iets simpels zo lang moet duren, maar de 80D heeft het. Je kan nu in de camera in uren, minuten en seconden instellen hoelang je wilt dat de sluiter open blijft staan. Ideaal voor opnamen met lange sluitertijden zoals startrail, noorderlicht en landschapsfoto's met een grijsfilter (big stopper).

We hebben timelaps. Stel de intervaltijd en het totaal aantal foto's op de camera in en hij gaat automatisch zijn gang. De intervaltijd is in te stellen tussen 1 seconde en net geen 100 uur en het totaal aantal foto's tot maximaal 3600. Kijk je die 3600 foto's terug als, film dan duurt je film 2 minuten en 24 seconden. We hebben filmen met effecten. Je kon al fotograferen met creatieve effectfilters in de 70D, maar met de 80D kan je die filters nu ook gebruiken in de filmstand.

De praktijk

We gaan naar de waterleidingduinen. Dit betekent dus landschap, dieren en macro. Om dat vast te leggen ga ik met collega Lars Polder een halve dag op stap. We hebben twee Canon 80D sets mee met verschillende lenzen.

Menu en bediening

We beginnen de dag op het terras. Eerst maar eens het menu instellen en het moet gezegd worden, Canon heeft dit gewoon heel goed voor elkaar. Zit ik bij andere merken nog wel eens met kromme tenen vanwege de onnodige ingewikkeldheid, Canon laat zien dat het ook makkelijk kan. We stellen de camera in op RAW en de AF op negen van de 45 punten. Zo hebben we zelf wat meer invloed op de plek waar de camera scherpstelt.

Over de autofocus valt nog wel iets extra's te vertellen. Op heel erg veel Canon camera's stopt de autofocus met scherpstellen zodra je een lenscombinatie gebruikt waarvan het grootste diafragma niet boven de f/5.6 komt. Even simpel uitgelegd. Stel je hebt een lens met als grootste opening f/5.6. De camera stelt prima scherp met autofocus, maar zodra je op die lens een teleconverter plaatst (waardoor f/5.6 verandert in f/8.0) werkt de autofocus niet meer. De Pro camera's van Canon hebben dit probleem niet en nu heeft Canon dit probleem ook aangepakt bij de 80D . De autofocus blijft werken met lenzen met een grootste lensopening van f/8.0. Met name voor wildlife fotografen is dit een uitkomst. Ook deze relatief goedkope 80D kan dus gebruikt worden met telelenzen in combinatie met teleconverters en dat is een groot voordeel ten opzichte van de andere mid-range Canon modellen.

In onderstaande tabel kun je snel checken of de autofocus van de Canon 80D blijft werken.

Houd er wel rekening mee dat een teleconverter scherpteverlies brengt. Ook hier kun je eenvoudig bepalen of je het kwaliteitsverlies aanvaardbaar vindt. Een kwalitatief goede 1.4 converter kost je 10% scherpte en een 2.0 converter ongeveer 20%. Heb je al een matige lens dan is het beter die in te ruilen voor een betere lens met een groter bereik dan dat je op die lens een dure extender zet.

Canon EOS 80D | EF 70-200/2.8 | Extender 2.0 | ISO 500 | 1/320 sec | F 9.0

Hoeveel tele heb je nodig?

De Canon 80D is een APS-C camera, oftewel een crop camera. Het is een groot misverstand dat je dan meer tele krijgt, maar je krijgt wel je onderwerp groter op de foto. Om uit te rekenen hoe je lens zich gedraagt vermenigvuldig je alle getallen (vanwege de crop) met 1,6. Een 400mm tele gedraagt zich op jouw camera dus als een 640mm. In Afrika werk ik zelf met maximaal 400mm op een Full frame. In Nederland is het wild wat schichtiger, zijn de vogels wat kleiner en heb je dus iets meer tele nodig. Op deze camera kan het met een 70-300, maar een lens tot 400mm is beter. Het wild in de Amsterdamse waterleidingduinen is overigens verre van wild. Deze dieren zijn zo gewend aan mensen dat ze zeer benaderbaar zijn, veel tele heb je daar dus niet nodig.

Misverstand, met een APS-C heb je meer tele.

Groot misverstand bij de zoektocht naar een camera is dat mensen wordt aangepraat dat ze met een APS-C camera meer tele zouden hebben dan met een Full Frame. Helaas, categorie broodje aap. De telelens blijft dezelfde telelens ongeacht op welke camera je hem plaatst. Zou raar zijn als hij bij toverslag zou veranderen. Wat er gebeurt is dat er een kleiner deel van je beeldcirkel wordt gebruikt hetgeen later op je computer beeldvullend wordt weergegeven. Je wordt gefopt. Achteraf een uitsnede maken in de computer geeft hetzelfde resultaat in vergroting en vaak is het zo dat een uitsnede uit een goede Full Frame sensor meer kwaliteit geeft dan een ‘normale' weergave van een foto uit een APS-C sensor.

De sensor en processor

Canon camera's staan nou niet bepaald bekend om hun geweldige dynamisch bereik en dat is bij deze camera niet anders. Wel doet hij het heel veel beter dan zijn voorgangers en heeft hij daarnaast minder last van ruis dan de Canon 70D. De sensor is een 24 Megapixel CMOS, meer dan voldoende voor de serieuze hobbyfotograaf. Vanwege de snelle processor in de camera kun je nu met 7 beelden per seconde fotograferen met een buffer van 25 foto's in RAW en zelfs 110 foto's in JPEG.

We laten de zwaan voor wat het is en lopen een stuk door. Het barst hier werkelijk van de herten, ze zijn mensen gewend dus sluipen is niet nodig. Tijdens het fotograferen ontdek ik een handige knop op de camera die zijn voorganger mist. Hij zit voor op de camera, vlakbij de ontspanknop, en geeft je direct toegang tot je autofocus instellingen menu. Het blijkt super handig in de praktijk. Zo schakel je heel gemakkelijk van meerpunts autofocus naar single point en kun je de scherpstelpunten in je beeld verplaatsen. Zeker bij deze herten is dat makkelijk, want de ene keer wil je hem juist links in beeld en de andere keer tussen de takken door etc.. En het grote voordeel is, je kan het doen terwijl je door de zoeker kijkt.

Wat voor groothoek heb je nodig?

De gewenste groothoek hangt een beetje af van je soort fotografie. Voor algemene fotografie is een lens die bij ongeveer 18mm begint een uitstekende keuze. Je bent dan allround en kan vrijwel alles maken.

Goede keuzes bij deze camera zijn:

EF-S 18-135/3.5-5.6 IS

EF-S 15-85/3.5-5.6 IS USM

Wil je daarentegen je toeleggen op echte landschapsfotografie, dan is een groothoeklens een betere optie. De lens kijkt wijder om zich heen en je hebt sneller het wauw-effect in je foto's. Bedenk wel, hoe lager je zit met je camera, hoe groter het wauw-effect. Als je mij dan ook met een groep ziet lopen tijdens de cursus landschapsfotografie zul je mij regelmatig horen zeggen "Zakken met die kont";. Aan het einde van zo'n dag is het net een mantra.

EF-S 10-18/4.5-5.6 IS STM

EF 16-35/4.0 L IS USM<

Tip voor landschapsfotografie

Als ik landschapsfoto's maak belicht ik altijd zo lang mogelijk en gebruik ik de zogenaamde expose to the right techniek. Ik zal dit even toelichten. In de landschapsfoto's wil je vaak zoveel mogelijk kleur, ook als dat er niet is op zo'n zwaar bewolkte dag als deze dag in de Waterleiding duinen. Door lang te belichten stapel je als het ware kleur op kleur. Je kan je voorstellen dat een ondergaande zon met 1/10 seconde belicht minder rood is dan met 1 seconde belicht. Je moet natuurlijk wel in de gaten houden dat je niet gaat overbelichten, dus een zo laag mogelijke ISO en het bijbehorende diafragma is belangrijk. Je histogram op de camera kan je helpen. Houd er rekening mee dat het histogram wat je ziet op je camera het histogram is van de JPEG in je camera. Je kan dus nog iets over de rand rechts heen als je in RAW fotografeert voordat je in de echte problemen komt. Gebruikers van camera's met Sony sensoren kunnen zo'n 3 procent over de rand, bij Canon kan je wel tot 5% gaan. Een keer uitproberen met je eigen camera en je weet precies hoe ver je kan gaan.

Onderbelicht

Langere sluitertijd gebruiken of je diafragma verder open. Bij het bewerken van je beeld krijg je met name in de donkere partijen heel veel ruis te zien. Niet doen dus.

Links belicht

Een donkere foto die bij bijvoorbeeld nachtopnamen prima geschikt is. Bij het bewerken van het beeld kan ruis ontstaan.

Neutraal belicht

De meest neutrale manier van belichten. Je kan in de beeldbewerking nog alle kanten op want je hebt voldoende informatie in je beeld.

Rechts belicht

De beste keuze voor zo weinig mogelijk ruis en zoveel mogelijk kleur in je beeld. Omdat je op je camera naar een JPEG weergave kijkt heb je rechts in werkelijkheid nog iets meer ruimte, je kan dus nog een klein beetje overbelichten maar niet teveel. (zie mijn tip hierboven)

Overbelicht

Dat is niet zo goed. In de lichte partijen zit geen enkele informatie meer en krijg je wit uitgebeten partijen in je beeld. Verlaag je ISO, verklein je diafragma of neem een kortere sluitertijd. Het kan natuurlijk de bedoeling zijn zo'n beeld, maar dan moet je het wel zeker weten.

De vossen van de Amsterdamse Waterleidingduinen

Na nog een paar kilometer lopen komen we bij de plek waar altijd veel vosjes zitten. Wilde vossen die zoveel gevoerd worden door dagjesmensen dat ze niet meer wild zijn. Geen ideale situatie voor de dieren, maar wel ideaal natuurlijk als je nog niet bedreven bent in wild fotografie en veel wilt oefenen. Want oefening baart kunst. Je zal merken dat je vaak een verkeerde instelling hebt, vergeet op je sluitertijd te letten of niet meer goed door de zoeker kijkt op zoek naar een mooie compositie. De Canon 80D gedraagt zich ook hier heel goed. Hij stelt snel en accuraat scherp, de belichting is goed (wij gebruiken diafragmavoorkeuze) en met meerdere beelden per seconde is hij snel genoeg.

Macro met een tele

Omdat we niet zo veel willen slepen met zware lenzen hebben we deze keer geen macro lens meegenomen. We hebben een telelens bij ons die heel dichtbij kan scherpstellen en dus kunnen we toch makkelijk dit soort foto's maken. Zo is mijn 400mm tele scherp te stellen vanaf 120cm en dat levert in die stand toch aardige plaatjes op. Natuurlijk is het geen echte macro, maar het effect is leuk.

Conclusie

Met de EOS 80D zet Canon een camera op de markt die wellicht een soort brug kan slaan tussen systeemcamera's en spiegelreflexen. De camera heeft het gemak van fotograferen op een scherm, de mooie zoeker van een spiegelreflex en is relatief klein en licht. Met een arsenaal aan lenzen wordt het natuurlijk toch uiteindelijk een wat zwaardere set, maar niet overdreven zwaar. Naar mijn idee is dit een camera waar je veel plezier van kan hebben in landschaps- en natuurfotografie terwijl je er ook uitstekend mee kan filmen. Een solide all rounder dus. Zelf zal ik hem niet gauw gebruiken. Als je eenmaal gewend of verwend bent met full frame wil je nooit meer terug. Dat daar dan een prijskaartje aanhangt in de vorm van een serieus lichtere portemonnee en een zwaardere rugzak neem ik dan voor lief.