U heeft geen producten in uw winkelwagen.
Sony a6500 vs Canon G1X Mark II
Normaal gesproken is er altijd een strijd tussen Canon en Nikon. Nu Sony steeds meer voet aan de grond krijgt leek het mij aardig om een vergelijking te maken tussen de en de . Voor mijn werk heb ik eerst 6 weken lang door Sri Lanka en India gereisd, hiervoor had ik de Sony a6500 meegenomen. Daarna ben ik een week thuisgebleven om mijn kleren te wassen en de Sony bij Cameraland om te ruilen voor de Canon G1X compactcamera.
Sony a6500 VS Canon G1X Mark II
Ik heb inmiddels al behoorlijk wat Sony camera's mogen testen en ik begin aardig gewend te raken aan het uitgebreide instellingen menu van Sony. In het begin was deze nogal overweldigend, maar op den duur weet je precies welke pagina's voor jou van toepassing zijn.
Mijn reis begint in Sigirya in Sri Lanka. Deze oude stad wordt ook wel de Leeuwenrots genoemd. Het is een stevige klim naar boven vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het verder vrij platte landschap. Boven op de rots staat de ruïne van wat ooit een klooster is geweest, inclusief gore vijver. De Sony heeft een stevig kantelbaar LCD scherm zodat je niet moeilijk op je buik hoeft te liggen als je een foto laag bij de grond wil maken.
Hoewel de zon vol in het scherm scheen kon ik via het menu de LCD brightness op SUNNY WEATHER instellen zodat ik nog steeds goed het beeld kon bekijken. Op de Sony had ik de 16-70mm f4 ZA OSS lens. Hoewel niet super tele vond ik dit wel de perfecte . Niet al te zwaar en groot en met het bereik van aardig groothoek tot een small tele. Enige jammere vond ik dat de maximum diafragma f4 is. Zo wordt het toch lastiger om een mooie onscherpe achtergrond te krijgen. Het is te doen, alleen moet je er wat meer moeite voor doen door 2 stappen naar achter te zetten en in te zoomen.
Op de theeplantage van Nuwara Eliya kan ik mooi de kleurweergave testen. Ik loop in het dorp waar alle theepluksters wonen en kom in gesprek met een familie die net de was laat drogen op hun golfplaten dak.
De camera staat de hele reis op Auto white balance en zit er eigenlijk 10 van de 10 keer perfect op. De gele legging en blauwe en roze jurkjes worden precies zo weergegeven als dat ik ze zie. Even verderop zitten 2 jongens een soort sri lankees bordspel te spelen met uitzicht op de omliggende theeplantages. De camera staat meestal op de Av stand en ik hoef haast niet onder of over te belichten. De automaat zit er nu ook weer precies op.
In de kustplaats Hambantota loop ik langs een klein strandje dat vol ligt met zeker 50 vissersbootjes. De meeste vissers varen tegen zonsondergang uit en zijn druk bezig met hun netten te maken en het aas te prepareren. Het is even aftasten want iedereen kijkt me argwanend aan. Ik loop eerst een half uur rond zonder mijn camera aan te raken, maak een praatje met verschillende vissers en win het vertrouwen. De meeste vissers letten niet meer op me en ik kan nu ongestoord foto's maken.
De face detection functie komt hier goed van pas. De camera trackt automatisch het gezicht en stelt daarop scherp. Ik ben gewend alleen het middelste focuspunt te gebruiken. Daarvoor richt ik het midden op de persoon, de ontspanknop half indrukken en vervolgens herkaderen en afdrukken. Met deze goedwerkende face detection kan ik mijn compositie houden en hoef ik alleen maar te wachten op het goede moment. Ook omdat de camera/lens combinatie zo klein is val ik minder op. Daardoor kan ik superdicht op mijn onderwerp zitten zonder in hun comfortzone te komen.
Bekijk gerelateerde producten
In India kom ik in een 4 verdieping tellende Sari kledingwinkel. Ook nu weer komt het kleine formaat van de camera goed van pas. Ik zie eigenlijk alleen maar vrouwen die sari's passen en ben toch soort van indringer. Ik heb nog nooit zoveel verschillende tinten roze, paars, geel, oranje en blauw bij elkaar gezien. De verlichting is van dat lelijke platte koude tl-licht aan het plafond. Hier heeft de camera wel wat moeite met de juiste kleuren te vinden. Tijdens de nabewerking in Lightroom kan ik toch nog een goede kleurweergave terugkrijgen.
Laatste dat ik nog over deze camera kwijt wil is de burst mode. Wat een superfunctie is dat zeg. In Varanasi zat ik 's ochtends vroeg op een klein bootje. Met de camera op burst en de autofocus op de facetracking kon ik moeiteloos mijn kapitein/roeier fotograferen. Door het roeien kwam hij steeds naar voren en achteren, maar de facetracking autofocus hield hem perfect bij. Met de 11 beelden per seconde kon ik achteraf de beste foto kiezen.
Na 6 weken reizen en 2000 foto's verder, ga ik voor een week naar huis om de Sony om te wisselen voor de Canon GX1 compact camera. Ik vlieg door naar Manila en met een watervliegtuig vlieg ik 200 km zuidelijker. Wat me als eerste op-/tegenvalt van de Canon is dat het wel een kleine baksteen is die aan mijn riem hangt. Ik heb wel het idee dat deze beter tegen een stootje kan dan de Sony, dat dan weer wel. De Canon heeft een grote 1 inch sensor met een vast 5x zoomlens. Uitgezoomd heeft de lens een maximale lensopening van f/2.0 waardoor je makkelijker een onscherpe achtergrond creërt. Ingezoomd kakt de lens een beetje in en is de maximale opening f/4.0.
Ik duik het menu van de Canon in en blijf maar zoeken naar het uitgebreide menu. Die is er gewoon niet. Waar je bij de Sony voor elke functie ongeveer 3 pagina's hebt, is het bij de Canon na 3 pagina's voor alles al klaar. Het LCD scherm is net als bij de Sony ook kantelbaar maar veel en veel fragieler. Het voelt aan alsof hij ieder moment kan afbreken als je er iets te hardhandig mee omgaat. Verder is het LCD scherm ook een touch screen. Aan de ene kant heel handig, je kan gewoon aanwijzen waar je de focus wilt hebben en je ziet op het scherm een groen vakje waar de camera op scherp stelt. Aan de andere kant heb ik deze functie ook meerdere malen vervloekt omdat je nog wel eens per ongeluk met je vinger het scherm aanraakt en zo het focuspunt ongewild verplaatst.
Aan de voorkant zit om de lens een draairing. Het ligt eraan welke programma voorkeuze stand je hebt ingesteld of je de sluitertijd of het diafragma aanpast. Aan de achterkant zit een klein draaiwieltje waarvan ik zou denken dat je daarmee gemakkelijk en snel kan over- en onderbelichten. Helaas, je moet eerst op een klein toetje drukken binnen in de draairing om die functie te selecteren om vervolgens aan de ring te draaien om zo de belichting aan te passen. Met mijn dikke Hollandse vingers was dit nogal een gepriegel. Nu moet ik toegeven dat de foto's via de automaat allemaal best spot on zijn onder normale omstandigheden. Ik beland op het platteland waar een keer per jaar de ossen worden aanbeden. Voor de optocht worden de ossen in alle kleuren van de regenboog geschilderd. De automatische witbalans zit hier ook weer spot on.
Via lokale bussen beland ik 5 uur ten noorden van Manila in Sagada. Vergeet alle mooiste rijstvelden die je hebt gezien op Bali of Vietnam. This is the place to be. Geen enkele foto doet recht aan deze plaats, maar wat is dit ongelofelijk mooi zeg. Afgezien van een paar Filipijnse toeristen waan je je hier als enige buitenlander. De eerste 2 weken heb ik een haat liefde verhouding met de Canon. Door de maximale diafragma opening van f/2.0 krijg je wel gemakkelijk een onscherpe achtergrond. Voor een ingebouwde lens is die toch echt wel scherp en doet de autofocus zijn werk meer dan goed. Ook in Taiwan ben ik verbaasd wat voor plaatje je uit deze camera krijgt. Die niet onder doet voor een dslr als je het zo snel bekijkt op de computer.
Net als ik na 4 weken toch wel blij ben met mijn GX1 sta ik oog in oog met een stel ninja's. Ik denk even makkelijk wat gave actiefoto's te maken, raak ik weer teleurgesteld in de Canon. Ik zet de camera op continous shoot, i.p.v. single shoot, met de gedachte dat ik net als met de Sony achter elkaar kan blijven schieten. In het begin denk ik dat het een grap is of dat ik iets verkeerd heb ingesteld. Ik kan nog beter met een filmrolletje gaan fotograferen en handmatig doorspoelen. Die ninja's zijn al weer 5 saltos en 3 werpsterren verder voor ik de volgende foto kan maken. Echt een gemiste kans dit.
Wat wel weer een voordeel van deze camera is, is het ingebouwde ND filter. Een soort van zonnebril simpel gezegd. In de drukke winkelstraat van Osaka wilde ik in tele al die schreeuwerige reclameborden fotograferen. Om de voorbijgangers blurry te maken heb je een lange sluitertijd nodig. Met een camera zonder ND filter kom je op een zonnige dag met 100 iso en diafragma van 16 vaak niet lager dan 1/50e. Niet genoeg om de voetgangers te blurren. Nu kan je natuurlijk een polarizer of los ND filter ervoor houden, maar met een compactcamera heb je die vaak toch niet bij je. Via het menu schakel je gemakkelijk het ingebouwde ND filter in en kom je zo op een sluitertijd van 1/3 e seconde. Ik duwde de camera tegen een lantaarnpaal aan voor wat stabiliteit. En dankzij de ingebouwde image stabilizer kon ik toch nog een scherpe foto maken.
Conclusie na 2 camera's, 5 landen en 12 weken: Wil je gemakkelijk fotograferen en nergens aan denken en de camera als point en shoot gebruiken dan zou ik voor de Sony a6500 gaan. Maar eigenlijk is de camera daar te prijzig voor en heeft hij veel en veel meer in zijn mars. Wil je een degelijke camera zonder al teveel toeters en bellen en hoef je geen snel bewegende onderwerpen te fotograferen dan raad ik de goedkopere en qua beeldkwaliteit net zo goede Canon GX1 aan.
Bekijk gerelateerde producten
Geplaatst in:
Tags:
