U heeft geen producten in uw winkelwagen.
Review Canon EOS M50 in de Franse Auvergne
In februari 2018 zag een nieuwe mirrorless camera het daglicht; de Canon EOS M50. Deze camera, die het uiterlijk heeft van het mirrorless vlaggenschip van Canon, de EOS-M5, moet het gebruiksvriendelijke instapmodel zijn voor de fotograaf die meer wil dan een foto met smartphone of een simpele compact camera. De camera heeft een uitstekende 24mp APS sensor (1,6crop) die niet alleen in de andere EOS-M camera’s te vinden is, maar ook in de gewone EOS serie cropcamera’s. Met de M50 krijg je bovendien de beschikking over het enorme assortiment EF, EFs, TS-E objectieven en flitsers. Ik kreeg van Cameraland.nl een Canon EOS M50 ter beschikking, voorzien van een EF-M 18–150mm f/3.5–6.3 IS STM objectief en een EF-adapter, om tijdens mijn Masterclass Landschapsfotografie in de Franse Auvergne te testen.
De EOS M50 close-up
Sinds de eerste Canon mirrorless camera geïntroduceerd werd, de Canon EOS M, is er een hele line-up aan mirrorless camera’s voorbij gekomen. Momenteel is het top-of-the-line model de EOS M5, gevolgd door de EOS M6 en het instap model, de EOS M100. De EOS M50 zit precies tussen de M6 en M100 in, waarbij de camera feitelijk het gat vult tussen de eenvoudige point-and-shoot, en de camera die voor de meer hobbymatige fotograaf bestemd is. Met andere woorden; de M50 is de camera voor de fotograaf die graag een flinke stap voorwaards wil maar niet overdonderd wil worden door vele instelknoppen en instelwieltjes. De M50 is dan ook erg eenvoudig met een beperkt aantal knoppen en niet meer dan twee instelwieltjes; het uitgebreide PSAM instelwiel en een instelring rond de ontspanknop voor het instellen van diafragma, sluitertijd, ISO en noem zo maar op.
Er wordt al gezegd dat de M50 de ideale camera is voor de fotograaf die de stap van een smartphone foto naar een “echte” foto wil maken. Als de specificaties er op nageslagen worden laat de M50 een groot aantal connectiviteit functies zien zoals WiFi, Bluetooth en NFC (Near Field Communication) waarbij het mogelijk is om snel en eenvoudig foto’s naar een smartphone (en dus sociale media) te sturen. Hierbij heeft de M50 ook een ingebouwde RAW editor om het maximum te kunnen halen uit de gemaakte foto’s. Bediening van de camera kan via het 3” LCD screen met uitmuntende touchscreen mogelijkheden.
Het 3” touchscreen is kantelbaar in de ruimste zin des woord. Het draait open tot het zich volledig naast de camera bevind. Een 180° rotatie, zodat het scherm naar voren wijst, maakt de M50 een ideale camera voor selfies of voor videoblogs. Maar vooral voor situaties waarbij de zoeker niet of moeilijk gebruikt kan worden is het scherm ideaal. Het voordeel van deze scharnierende constructie is het ontbreken van een bloot liggende communicatiekabel; het kantelscherm voelt zo erg degelijk en robuust. Een mogelijk nadeel is de ruimte die je nodig hebt om het scherm te kantelen; het bevindt zich altijd naast de camera.
Het gebruik van touchscreen (zoals in een laag standpunt) betekent dat je continu het risico loopt dat je rechterhand voor de oogsensor komt waardoor het scherm plotseling overschakelt naar de zoeker. Je zou kunnen overwegen om de bediening dan met de linkerhand te doen, maar die gebruik ik voor de ondersteuning van camera en objectief. Dit is wel iets om rekening mee te houden. Of je schakelt de oogsensor uit, dat kan natuurlijk ook, maar daarvoor moet je het menu in duiken. Terug schakelen naar een actieve oogzoeker is dan niet heel snel gedaan.
Het menu kan zo ingesteld worden dat de onervaren fotograaf een soort handleiding heeft, met vriendelijke aanwijzingen over wat welke instelling doet en waarvoor deze gebruikt kan worden. Alle instellingen in het menu kunnen via het touchscreen bediend worden, zoals de bediening van een smartphone. Heb je geen behoefde aan dit eenvoudige scherm, dan kun je ook kiezen voor het standaard Canon-menu waarbij je toegang krijgt tot de meer gevorderde instelmogelijkheden van de camera, ook met behoudt van volledige touchscreen mogelijkheden.
Het formaat van de camera is dankzij het mirrorless systeem klein en compact. Dit betekent dat het een relatief kleine camera is, maar ook vooral een lichte camera. De camera is door de goed gevormde handgrip en de uitstekende elektronische zoeker niet zo klein als bijvoorbeeld de M100 of M6, wat het vasthouden en de bediening van de camera ten goede komt. De verhoogde zoeker maakt het ook mogelijk om het touchscreen te bedienen terwijl het oog voor de zoeker gehouden wordt.
Hoewel de camera niet overdreven klein is, speelt het formaat toch een klein beetje op wanneer je de knoppen wilt gebruiken. Ze zitten dicht bij elkaar waardoor de bediening soms wat krampachtig kan aanvoelen, of dat het lastig is om de knoppen de gebruiken wanneer je aan het fotograferen bent. Natuurlijk ligt dit ook aan de grootte van je hand en ik kan me voorstellen dat mensen met grote handen de camera te klein kunnen vinden. Dit is natuurlijk niet alleen bij deze camera, maar dat geldt voor alle kleine modellen.
Als landschapsfotograaf maak ik vaak gebruik van een statief. Een Arca-Swiss koppelingsplaatje was dan ook het eerste wat ik op de camera schroefde. Ondanks dat het koppelingsplaatje van Gitzo een heel klein profiel heeft, bleek het niet meer mogelijk om de batterij en/of geheugenkaartje uit de camera te halen. Het scharnier van het klepje zit namelijk zo dicht op de statiefschroef dat de statief koppelingsplaatje er af moet wanneer je de batterij wilt opladen of het geheugenkaartje wilt vervangen. Zeker omdat de batterij niet in de camera opgeladen kan worden, is dit bijzonder lastig. Misschien dat een L-bracket hier een oplossing voor kan zijn, maar deze heb ik nog niet bij de fabrikanten in het assortiment aangetroffen. De M50 is daar nog te nieuw voor. Ondanks dat zit de statiefschroef wel netjes gecentreerd onder de lensvatting, zoals het hoort.
De Canon EF-EOS M adapter
Met de 107 gram wegende EF-EOS-M adapter is het mogelijk om alle objectieven van Canon op de EOS-M camera’s te gebruiken. De M50 is daar geen uitzondering op. De holle adapter is niets meer dan een afstandshouder zodat de sensor van de M50 exact in het brandpunt van de objectieven valt. Je kunt alle EFs en EF objectieven gebruiken, net als de meer specialistische TS-E (tilt-shit) objectieven, en de MP-E (macro).
Deze optie is natuurlijk een groot pluspunt voor het EOS-M systeem. Een startende fotograaf die kiest voor de M50 zal echter niet snel dit soort grote objectieven hebben of kopen, maar eerder voor de compacte EOS-M objectieven. Voor de fotograaf die reeds gebruik maakt van een Canon EOS camera kan een M50 een mooie toevoeging zijn; een kleine camera voor erbij. Je blijft dan de beschikking hebben over je hele lenzenpark. De EF-EOS-M adapter is daarom in de eerste instantie ook niet bestemd voor de beginnende fotograaf, maar voor de fotograaf die naast de normale apparatuur een kleine camera erbij wil hebben.
Nadat ik de camera naar mijn persoonlijke wensen had ingesteld ben ik de camera tijdens mijn masterclass gaan gebruiken, zowel voor de snelle foto van de deelnemers die ik aan het werk had gezet, als voor foto’s van het landschap zelf. Over het algemeen heb ik het gebruik van een compacte lichte camera als de M50 als erg prettig ervaren. Het 18-150mm objectief bezit vrijwel alle brandpunten die je bij landschapsfotografie nodig hebt. De combinatie van M50 met dit objectief is mijn inziens ideaal, hoewel het jammer is dat de maximale lensopening in de buurt van het uiterste zoombereik (150mm) naar de f/6,3 gaat. Dit beperkt het gebruik van een minimale scherptediepte, temeer omdat de M50 een 1,6 crop sensor heeft. Gebruik van een groter (en zwaarder) objectief, met een grotere maximale lensopening, zou het ideale compacte formaat van deze camera dan weer volledig teniet doen.
Zoals gewend heb ik voornamelijk de elektronische zoeker (EVF) gebruikt in plaats van het (uitgeklapte) LCD scherm. Ik liep daarbij direct tegen het probleem aan dat ik vaker bij een EVF heb ervaren; in de volle zon is het beeld erg slecht te zien. Een manier om de helderheid van de EVF aan te passen heb ik bij de M50 niet gevonden, alleen het LCD scherm kan in helderheid aangepast worden. De enige oplossing die ik bij volle zon had was het afschermen van de zoeker door mijn hand. Doordat de camera zo klein en licht is geeft dit weinig tot geen probleem, maar bij gebruik van een groter en zwaarder objectief zal dit niet zo makkelijk zijn.
Mijn manier van fotograferen bestaat uit zo optimaal mogelijk gebruik maken van de automatiek van de camera. Ik kies zelf mijn diafragma aan de hand van de scherptediepte die ik wens, en laat de camera daar de juist sluitertijd bij kiezen (diafragma voorkeuze). Ik heb gemerkt dat de belichtingsmeter goed presteert en vaak een goede waarde berekent en instelt. Met het uit de hand fotograferen is het bovendien eenvoudig om snel even de belichting op bijvoorbeeld een heldere lucht te meten, de belichting vast te houden en dan een nieuwe compositie te kiezen. Een alternatief is het gebruik van de belichtingscorrectie, wat vaak mijn voorkeur heeft.
Een toegewezen draaiwiel voor de belichtingscorrectie heeft de M50 niet, wat ik een groot gemis vind. Het zal dus nodig zijn om eerst de belichtingscorrectie via een knop te activeren waarna deze ingesteld kan worden met het draaiwieltje rond de ontspanknop, dat normaal (bij de diafragma voorkeuze stand) voor het diafragma gebruikt wordt. Je moet vervolgens weer de belichtingscorrectie deactiveren om het diafragma weer in te kunnen stellen. Slechts één instelwiel maakt het instellen van de camera heel wat omslachtiger dan ik zelf zou wensen. En toch, eenmaal gewend aan deze manier van werken, kun je er snel mee om gaan. Voor het gemak had ik de knop voor het filmen toegewezen aan het activeren van de belichtingscorrectie, wat het omschakelen van de functie van het instelwiel eenvoudiger maakte dan via het kleine knopje op de achterzijde van de camera.
Bij de methode van de belichting meten op het lichtste deel, deze vasthouden en een nieuwe compositie kiezen, ben je vaak afhankelijk van het dynamisch bereik van de sensor. In ieder geval, wanneer je geen gebruik maakt van grijsverloop filters. Het dynamisch bereik van de M50 is goed, meer dan voldoende voor normaal gebruik. Het oplichten van de donkere delen in de foto gaat weliswaar gepaard met wat ruistoename, maar dat blijft binnen het aanvaardbare. Natuurlijk is er een grens tot waar je kunt of wilt gaan. De foto van de Landrover laat redelijk goed zien wat in de praktijk haalbaar is zonder dat de ruis een storende rol gaat spelen.
Natuurlijk is het altijd beter om in dit soort situaties een grijsverloop filter te gebruiken, al dan niet in combinatie met een belichtingstrapje. Maar ik zie de doelgroep voor deze camera niet snel met een set (dure) filters rondlopen, of een statief voor belichtingstrapjes. Daarentegen zullen ze eerder gebruik maken van de creatieve filters die de camera rijk is. Daarover later meer.
Het dynamisch bereik van de M50 gaat zoals te verwachten achteruit naarmate de ISO hoger wordt gezet. Dit is natuurlijk logisch, elke camerasensor heeft daar in meer of mindere mate last van. De M50 heeft een bruikbare ISO van 100 tot en met 6400. Wie de grenzen wil opzoeken kan tot ISO25.600 gaan, maar dit gaat ten koste van de kwaliteit. Bij ISO6400 is er een zichtbare ruis aanwezig die ik nog heel acceptabel vind. Je hebt dan echter geen speelruimte meer over om te spelen met het dynamische bereik van de camera. Een hogere ISO vind ik niet bruikbaar meer, hooguit misschien voor een foto om iets unieks vast te leggen, puur ter herinnering aan een (dierbaar) moment.
Ik was aangenaam verrast door de autofocus van deze kleine EOS-M50, wat zeker toe te wijzen is aan de uitstekende dual-pixel AF. Er zijn maar liefst 143 AF punten die je eenvoudig op het LCD scherm kunt kiezen door erop te tikken. Bovendien is er een mogelijk om gezichtsherkenning en/of oogdetectie te gebruiken. Dit werkt heel erg goed wat vooral bij portretten de kans op een foto met de scherpte op de juiste plek groter maakt. Red je het niet met de autofocus – het is niet altijd feilloos – dan kun je overschakelen op handmatig scherpstellen. Het grote voordeel van een elektronische zoeker is de zogenaamde focus-peaking, waardoor heel snel en nauwkeurig met de hand scherp gesteld kan worden.
Het schakelen van AF naar MF gebeurd door een van de knopjes op de achterzijde van de camera. Door het geringe formaat is het redelijk makkelijk om deze knop (en eender welke) per ongeluk in te drukken. Het is dan niet heel duidelijk dat de camera op manual focus staat. Het wordt aangegeven in de zoeker, maar niet op het LCD scherm. Je moet er heel goed op letten wil je niet voor onaangename verrassingen komen te staan. Op het objectief dat ik in gebruik had zat er geen AF/MF schakelaar.
De M50 bezit de mogelijkheid om een autofocuspunt te kiezen door met je duim over het LCD scherm te vegen. Je kunt als het ware swipen waarbij de AF je duim volgt. Ik zeg duim, maar het kan natuurlijk met elke vinger. De reden dat ik de duim noem is, dat je het LCD scherm kunt gebruiken als het oog voor de zoeker gehouden wordt. Het LCD scherm blijft actief zodat je met je rechterduim snel het AF punt op de juiste plek kunt vegen. Je start in de hoek rechtsboven en veegt over het scherm tot de rode cirkel in de zoeker op de gewenste plek zit. Dit lijkt misschien onhandig, met je gezicht en neus bij het scherm, maar het werkt wonderlijk goed. Beter zelfs dan ik verwachtte. Ik noem het “swipe-AF” (als die term al niet gebruikt is).
Zoals veel spiegelloze camera’s is het ook met de M50 mogelijk om in volledige stilte te fotograferen. De camera maakt dan vrijwel geen enkel geluid. Het duurde echter een tijd voor ik deze functie gevonden had. Niet omdat het menu zo ingewikkeld is, maar omdat de functie verborgen zit in één van de creatieve filters van de camera. Het grote nadeel daaraan is het gebrek aan controle over de camera bij activatie van een creatief filter. Je bent verplicht te fotograferen op de instellingen die de fabrikant heeft voorgeprogrammeerd en geen mogelijkheid hebt om bijvoorbeeld in RAW te fotograferen.
Creatieve filters
De camera heeft een aantal verschillende creatieve filters ingebouwd. Je kunt kiezen voor een korrelig zwartwit beeld, een pastel filter of een olieverf look. Er zijn een aantal HDR functies met verschillende “kunstzinnige” bewerking, maar ook een fish-eye effect of miniatuur effect. Die laatste twee zijn op zich leuk, maar op de andere creatieve filters kun je snel uitgekeken raken, zeker omdat ze niet in alle situaties geschikt zullen zijn. Hoewel deze filters de foto een andere look kunnen geven, zit je wel vast aan de instellingen van de camera die bij deze filters komen. Je kunt dus niet kiezen voor een RAW bestandformaat, diafragma voorkeuze of een andere instelling. Canon heeft dit allemaal voor je gekozen. Een van de andere opties van de M50 is het maken van een digest film. Hierbij maakt de camera voor elke opname maximaal 4 seconden filmopnamen, die aan het einde van een dag worden samengevoegd tot één film. Het moet een extra dimensie geven aan het fotograferen. De M50 maakt het mogelijk om in deze optie ook de creatieve filters toe te passen, maar je bent in alle gevallen gebonden aan het JPG formaat.
Ik zie zelf weinig nut in deze filters en opties, in eerste plaats door het beperkte aanbod daarvan (op sociale media kun je veel verder gaan in dit soort bewerkingen), en in tweede plaats zie ik de fotograaf die verder wil dan de smartphone foto niet snel dit soort spielerei gebruiken. Maar daarentegen, de M50 geeft in ieder geval de mogelijkheid, hoe beperkt dit ook kan zijn, en het kan stimuleren om met je foto’s in een meer serieuze, creatieve manier te gaan bekijken en/of bewerken. Over filmen
Hoewel ik zelf nooit gebruik maak van de mogelijkheden van film, kwam me toch een aantal dingen ter ore die moeite waard zijn van het vermelden. De M50 wordt door sommigen op internet genoemd als een uitstekende videoblog camera. Maar bovendien is het een van de eerste Canon camera’s die de zo gewilde 4K filmresolutie kan leveren. Over de kwaliteit van de filmbeelden, of de bediening van de filmfunctie kan ik weinig zeggen omdat ik geen referentie heb. Het viel me wel op dat Canon ervoor gekozen heeft om de beelden van de sensor niet te verkleinen naar 4K resolutie (wat neerkomt op ergens tussen de 8 en 10 megapixels), maar om slechts een deel van de sensor te gebruiken waardoor je met een extra cropfactor te maken krijgt.
Gebruik je de normale HD kwaliteit, dan wordt de hele sensor benut waarbij alleen boven en onder wat beeldverlies ontstaat wegens het 16:9 beeldformaat. De 4K kwaliteit film daarentegen veroorzaakt een 1,7 cropfactor. Het filmen met 18mm brandpunt in 4K formaat geeft een beeld dat overeenkomt met 30mm brandpunt. Tel daar bovendien nog de 1,6cropfactor van de sensor zelf bij, en je hebt met je 18mm brandpunt een beeldhoek die overeenkomt met ongeveer 50mm op fullframe. Om het in heel simpele termen te zeggen; voor de 4K resolutie film is het nagenoeg onmogelijk om in groothoek te filmen.
Dit hoeft natuurlijk niet altijd een probleem te zijn, want in een film kun je natuurlijk het weidse uitzicht filmen. Maar het is wel iets om zeker rekening mee te houden. RAW versus C-RAW
De EOS M50 is de eerste camera die een nieuw RAW bestandsformaat ondersteund. Dit is het CR3-bestand. Wat de exacte verschillen zijn met de oudere CR2 bestanden is niet geheel duidelijk, maar het CR3 bestandformaat ondersteunt wel een nieuwe compressie methode. Hiermee kan de M50 een gecomprimeerd RAW bestand (onder de naam C-RAW) genereren die tot 40% kleiner is dan het ongecomprimeerd bestand. Wat hierbij belangrijk is, is het behoud van kwaliteit van het beeld. Ik heb in de tijd die ik met de M50 heb doorgebracht zowel met RAW als C-RAW gefotografeerd, maar geen verschil gezien in kwaliteit van de beelden. Er lijkt dus geen enkele reden te zijn om niet voor het kleinere C-RAW bestand te kiezen. Tenzij je de schaduwen van een foto flink wilt oplichten. Op dat moment zie je wel enige een kwaliteit achteruitgang, hoewel je heel goed moet kijken om het te zien.
Voor normaal gebruik lijkt het verschil tussen het normale RAW bestand het het gecomprimeerde RAW bestand alleen in grootte van het bestand te zitten. Bedenk wel dat dit één enkel voorbeeld is. Langdurig gebruik in de praktijk, en meerdere vergelijkingen tussen RAW en C-RAW zal moeten uitwijzen of er omstandigheden zijn waarin C-RAW wel een verschil in kwaliteit laat zien.
Ik zie (in ieder geval voor ISO100) nu geen enkele reden om niet voor C-RAW te kiezen.
Mijn conclusie
Gedurende de masterclass in de Auvergne heb ik tussen de lessen door veel met de EOS M50 gefotografeerd. Ik heb menig keer mijn trouwe EOS 5D mark IV in de tas gelaten, of zelfs niet eens meegenomen. Het was al snel duidelijk dat de kwaliteit van de beelden meer dan voldoende was om dat vast te leggen wat ik wilde, en op een manier zoals ik wilde. Even liep ik tegen het probleem aan dat de volledig handmatige Laowa 12mm f/2,8 zero-D via de EF-EOS-M adapter niet op de M50 werkte, waardoor ik die enige avond dat het helder was geen melkweg kon vastleggen, maar dat bleek achteraf een fout in de menu-instellingen te zijn. Ik had de optie [foto’s zonder objectief] uit staan, en vanwege het ontbreken van enig lenscontact op de Loawa dacht de camera dat er geen objectief was bevestigd. Dit soort dingen gebeuren op de ontdekkingsreis die het leren van een camera is en zijn een goede les. Een volgende keer gebeurt dat niet meer.
Wegens het aanwezig zijn van slechts één enkel instelwiel moest ik continu schakelen tussen het instellen van het diafragma of het instellen van de belichtingscorrectie. De belichtingscorrectie had ik toegewezen aan de “filmknop” om dit snel en eenvoudig te kunnen inschakelen, maar het bleef elke keer lastig. Ik miste een tweede instelwiel voor dit soort essentiële instelmogelijkheden. Ook in de manual stand bleef het noodzakelijk om continu aan dat ene en enige instelwiel een nieuwe functie toe te wijzen, om zodoende diafragma, of sluitertijd, of ISO, of belichtingscorrectie te aan te passen. Ondanks dat je er aan gaat wennen, blijft dit natuurlijk erg omslachtig. Ik begrijp de reden van zo weinig knoppen wel goed, zeker gezien de doelgroep van deze camera, maar is hier is Canon in mijn ogen toch te ver in doorgeslagen. Nogmaals, je raakt er wel aan gewend en ik moet niet vergeten dat ik normaal gesproken een heel ander kaliber camera gewend ben.
Over het algemeen was het werken met de EOS M50 heel eenvoudig en intuïtief. Er zijn niet veel diepgaande instelmogelijkheden, misschien zelfs iets te weinig voor een gevorderde fotograaf, en veel dingen worden eenmalig ingesteld of zijn kleine aanpassingen die tijdens het veelvuldig gebruik van de camera “ontdekt” worden waardoor het gebruik in de loop der tijd alleen maar plezierig wordt.
De meest gebruikte menu instellingen kunnen in een “Mijn Menu” gezet worden voor snelle toegang. Wil je het menu structuur heel laagdrempelig en eenvoudig, dan kun je dat naar wens instellen. Ik ben altijd al te spreken over de goede opbouw van het menu bij Canon (zeker nadat ik ervaring heb opgebouwd met de menu structuren van de andere (grote) cameramerken) en dat is bij de M50 niet anders. Bovendien wordt de gebruiker heel goed bij de hand genomen door een uitstekende uitleg van de functies in het menu bij het overschakelen tussen de verschillende instelmogelijkheden. Het is misschien jammer dat er geen goede handleiding in de doos van de camera zit. Die is alleen online te bekijken en/of downloaden. Gelukkig is er wel een QR code in het menu zodat je met een smartphone heel eenvoudig naar de juiste website geleid wordt.
Wat betreft de bouw van de camera is weinig op te merken, afgezien van een paar designfoutjes zoals het batterijklepje em de statiefschoef. De handgreep van de camera is erg prettig vormgegeven en geeft veel stabiliteit. Het 3” kantelscherm is prettig in het gebruik en de touchscreen functionaliteit is heel uitgebreid, zowel bij het fotograferen, als het terugkijken, het bewerken en het gebruik van het menu. Elke camera fabrikant zou een dergelijk uitgebreid touchscreen moeten hebben. Het enige nadeel was de reactie van de oogsensor op de aanwezigheid van mijn hand bij het bedienen van dit touchscreen. Er is helaas geen snelle manier om die sensor even uit te schakelen.
Wat heel erg goed beviel was het geringe gewicht van de camera. Het is klein en makkelijk mee te nemen, en met een objectief zoals de EF-M18-150mm heb je geen enkele dringende noodzaak voor een extra objectief. Zeker voor iets mee te nemen zonder direct een grote spiegelreflex en bijkomende lenzenpark nodig te hebben, is dit een prachtige camera. En wat misschien het mooiste van alles is, met een kleine adapter kun je zonder problemen alle Canon objectieven gebruiken. Hiermee levert de Canon EOS M50 een mooi startpunt op voor de fotograaf die de stap van een compactcamera of smartphone gaat nemen. Je krijg gebruiksvriendelijkheid, connectiviteit en een goede beeldkwaliteit in een mooie camera, waarbij de stap naar een uitgebreid lenzenpark erg makkelijk gemaakt kan worden indien gewenst. Voor de fotograaf die reeds gebruik maakt van een Canon systeem kan het een mooie toevoeging zijn, als kleine extra camera voor erbij waarbij gewoon gebruik gemaakt kan worden van de al in bezit zijnde objectieven. Maar voor die fotograaf zou ik zeker ook adviseren om ook eens te kijken naar een EOS M5 of M6.
In de loop van tijd dat ik de Canon EOS M50 heb gebruikt ben ik best enthousiast geworden over deze kleine camera. Zelfs over de opvallende witte kleur.
- Compact en licht
- Goede vormgeving en afwerking
- Goed en stevig uitgevoerd kantelscherm
- Uitstekend en uitgebreide touchscreen functionaliteit
- Goede communicatie mogelijkheden (WiFi, Bluetooth, NFC)
- Uitstekende beeldkwaliteit met goed dynamisch bereik
- Gecomprimeerd C-RAW bestan
- Vereenvoudigd menu mogelijk voor de beginnende fotograaf
- Dual pixel AF werkt goed en snel, met veel AF punten
- Swipe AF op het LCD scherm bij gebruik van de EVF
- Met EF-EOS-M adapter kunnen alle objectieven gebruikt worden
- Gezichtsherkenning en oogherkenning voor AF.
- Te weinig knoppen beschikbaar voor belangrijke instelmogelijkheden
- Geen belichtingscorrectie wiel
- Elektronische zoeker kan niet in helderheid ingesteld worden en is slecht te gebruiken in direct zonlicht
- Batterijklep kan niet open wanneer een statiefkoppelplaatje bevestigd is
- Geen duidelijk aanduiding AF/MF stand
- Dioptrie instelschuif op een onhandige plek
- Enigszins beperkt wat betreft menu-instellingen
- Stille modus is alleen als creatieve functie te activeren
- 4K filmen levert een extra cropfactor op
- Schakelen van oogsensor alleen in het menu te vinden
Foto 27: Ochtendmist in de Franse Auvergne (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 47mm | ISO400 | f/8 | 1/20)
Foto 28: De vesting Polignac onder een deken van wolken (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 60mm | ISO100 | f/8 | 1/100)
Foto 29: De vesting Polignac onder een dreigend wolkendek. Panorama van 3 opnamen (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 18mm | ISO250 | f/5 | 1/80)
Foto 30: Een laaghangend wolkendek in de vroege ochtendschemering (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 92mm | ISO160 | f/8 | 1/200)
Foto 31: Een vergeten trap in het dorp Lavaudieu (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 18mm | ISO100 | f/3,5 | 1/250 - zwartwit omzetting in Lightroom)
Foto 32: Geërodeerde vulkanische hellingen in Ravin Corboeuf (EOS M50 + EF-M 18-150mm @ 22mm | ISO100 | f/13 | 1/125 bij -0,3EV)
Foto 33: De Auvergne na een fikse regenbui (EOS M50 + EF-M18-150mm @ 122mm | ISO320 | f/8 | 1/250)
Foto 34: Bloemenzee in Lavaudieu (EOS M50 + EF-M18-150mm @ 35mm | ISO100 | f/8 | 1/125)
Foto 35: Het dorp Allègre in de ochtendschemering (EOS M50 + EF-M18-150mm @ 70mm | ISO500 | f/8 | 1/125)
Foto 36: Het ravijn van Corboeuf in zwartwit (EOS M50 + EF-M18-150mm @ 100mm | ISO125 | f/13 | 1/200 met -0,3EV)
Foto 37: De Zwitserse Herder Falco voor een donkere staldeur (EOS M50 + EF-M18-150mm @ 74mm | ISO100 | f/6,3 | 1/200 met -0,7EV)
Geplaatst in:
