242 keer Zoet Toeval - interview

Het is nu twee jaar geleden dat Nina Kopp afstudeerde aan de FotoAcademie in Amsterdam. Sindsdien steekt zij veel tijd en emotie in lange termijn fotografieprojecten. Zo was in oktober haar nieuwste werk: Sweet Coincidence (Zoet Toeval) te bewonderen in Amsterdam. Een foto- en installatieproject dat zij samen met landschapsarchitecte Joyce van den Berg gerealiseerd heeft. Nina is goed bezig! Ik stelde haar vragen over Zoet Toeval en waar zij nog meer mee bezig is.

"Zoet Toeval"

Hoe is Zoet Toeval ontstaan?

“Pure toeval, eigenlijk allemaal naar aanleiding van een bezoek aan een delicatessenzaak die gespecialiseerd is in snoepgoed. Wij zagen het afval van hun productie in de hoek liggen, namen een stuk mee en we raakten meteen geïnspireerd. Je zou kunnen zeggen; te mooi om weggegooid te worden. Van zoiets kleins, waar normaal gesproken geen of weinig aandacht aan besteed wordt, sterker nog, wat in de afvalbak zou belanden, wilden wij iets moois maken. Dit was in de zomer van 2009, dus je kunt wel zeggen een echt lange termijn project.”

“350 kilogram suiker”

Wisten jullie meteen wat jullie met de objecten gingen doen?

“We hadden in eerste instantie nog geen idee, maar kregen snel de ingeving dat wij een collectie wilden verzamelen door een jaar lang iedere dag een stuk op te halen in de winkel. Je kunt het ook zien als een soort portret van hun productie. Om de stukken in hun schoonheid te conserveren (want suiker begint namelijk na verloop van tijd te veranderen van structuur) hebben wij besloten om alle stukken te gaan fotograferen, maar ook om onze collectie te bewaren om deze op een later moment samen te kunnen exposeren. Dit is onlangs gebeurt, wij hadden afgelopen september een expositie in de Kunstkerk in Amsterdam.”

Waar ging de expositie over?

In de expositie wilden wij het gehele concept laten zien van het project; de foto's in combinatie met onze suiker- afvalberg. 242 stuks afval met een gewicht van 350 kg. Het leuke aan de expositie was dat er meerdere zintuigen werden aangesproken, het oog, de neus en de handen van de bezoekers, want wij hadden ook een opgave voor de bezoekers bedacht.

Voor de laatste dag, de finissage, hadden wij dan nog een special bedacht; een soort van 'afvalverbranding' en tegelijk iets wat het verhaal sluitend zou maken. Wij hebben van een aantal afvalstukken door een distilleerderij likeur laten maken om te laten proeven hoe 'Zoet Toeval' smaakt.

“Als fotograaf heb ik hier alle vrijheid in”

Fotografeer en exposeer je ook in andere landen?

“Ik ben momenteel bezig met de voorbereiding van een project in Duitsland, mijn geboorteland. Ik probeer verschillende disciplines te combineren, maar ook het voordeel te trekken uit (levens)ervaringen van deze twee landen. Daarnaast ben ik vorig jaar met Joyce samen voor drie maanden als ‘Artist in Residence’ naar Riga (Letland) geweest om aan een onderzoeksproject ‘Incomplete landscape’ te werken. Een eigen initiatief, waarbij wij steun kregen van het Mondriaanfonds (voormalig BKVB) die daar een tijdelijk atelier op locatie ter beschikking stelden. We hebben daar veel spannende en ook mooie dingen gezien. Het project heeft daar tot een expositie geleidt (welke wij ook zelf hebben ontworpen). Deze reist momenteel door Letland.“

Helpt je achtergrond als architecte je in het maken van foto’s?

“Ja, dit helpt mij bij mijn manier van denken en dus fotograferen. Als ik een ruimte zie weet ik vaak meteen hoe ik die vast wil leggen. Net als een architect, die ziet vaak meteen wat hij met een ruimte wilt. Voor mijn gevoel ben ik als fotograaf meer met ruimte bezig dan toen ik als architect werkte. Als je werkzaam bent in de architectuur, moet je je aan allerlei regels houden. Het gaat vaak niet (meer) om de essentie van het vak. Als fotograaf heb ik hier alle vrijheid in.”

Is dit de reden dat je geen mensen fotografeert?

“Personen in een foto trekken alle aandacht. Het gaat mij om de ruimte en het gebruik hiervan.”

“Subtiel, zodat het verschil met de werkelijkheid soms niet merkbaar is”

Ensceneer je je foto’s?

“Wat is werkelijkheid en wat is illusie? Ik probeer soms de kijker op het verkeerde been te zetten. Als het ware dwingen anders naar de foto te kijken. Door een kleine toevoeging in een ruimte kun je al een grote verandering teweeg brengen in de foto. Ik ensce-neer dus wel, maar probeer altijd dicht bij de werkelijkheid te blijven. Het uiteindelijke beeld ontstaat op locatie en niet op de computer. “

Wat staat er in de planning?

“Ik ben momenteel met verschillende dingen bezig. Onder andere met de reizende tentoonstelling ‘Incomplete Landscape’ in Letland. Het plan is om het onderzoek verder uit te breiden. Hopelijk is de expositie volgend jaar ook in Nederland te zien. Daarnaast ben ik bezig met de familie van nacht- schade planten voor het project ‘Poison Me’. En met de voorbereidingen van het project in Duitsland zoals al genoemd.”

Heb je nog tips voor het voor-bereiden van een expositie?

“Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen manier van doen. Een goede planning en voorbereiding zijn voor mij erg belangrijk. Zo minimaliseer je de kans op verrassingen tijdens de uitvoering en creëer je rust voor jezelf. Ik vind het erg boeiend om verder te gaan dan alleen foto’s aan de muur te hangen, zoals wij dit met Zoet Toeval ,maar ook met ‘Incomplete Landscape’ hebben laten zien. Wij hebben gezorgd voor interactie tussen de bezoeker en de geëxposeerde objecten. Dit geeft een ander gevoel aan de bezoeker, dan wanneer zij de objecten alleen in een afstandelijke etalage zouden zien. Natuurlijk moet zo’n manier van werken wel passen bij het onderwerp.”